57 / Για το νέο σερίφη στην πόλη
και τα λεφτά σας
Χαίρετε! To ~kouragio, όπως και τα πάντα γύρω μας, μπαίνει από σήμερα σε μια νέα φάση, ελπίζω πιο δημιουργική και κυρίως πιο χρήσιμη. Πλησιάζουμε πλέον τους 500 ενεργούς συνδρομητές και όσοι παρακολουθείτε καιρό, ξέρετε τι γίνεται εδώ μέσα και θεωρώ ότι καταλαβαίνετε επίσης τι ΔΕΝ γίνεται. Δεν διαβάζετε clickbait τίτλους, δεν διαβάζετε αερολογίες, δεν σπαμάρονται τα μέιλ σας, δεν ψάχνω τρόπους να σας αποσπώ άσκοπα την προσοχή από ότι κάνετε, αλλά αντίθετα να προσφέρω κάτι που να αξίζει τον χρόνο που διαθέτετε για να το διαβάσετε. Τίποτα απ’ αυτά δεν θα αλλάξει, αυτό που θα γίνει όμως είναι να προστεθεί νέο περιεχόμενο που (σε πρώτη φάση) θα έρχεται να εμπλουτίσει και να διευρύνει τη γνώση, κυρίως, γύρω από θέματα της επικαιρότητας. Υπάρχουν κι άλλα στο πρόγραμμα για αργότερα.
Δυστυχώς, πριν από κάποια χρόνια έκανα την επιλογή να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία και παρότι αυτό που κάνω μου αρέσει πολύ, προσπαθώ ταυτόχρονα να το βελτιώνω διαρκώς -προσπαθώ εγώ ο ίδιος να βελτιώνομαι- και αυτό έρχεται με κάποιο κόστος, το οποίο είναι και οικονομικό. Το ~kouragio άλλωστε δεν προσφέρεται για διαφήμιση.
Από σήμερα λοιπόν όσοι θέλετε να στηρίξετε αυτή τον προσπάθεια μπορείτε να το κάνετε ενεργοποιώντας μια μηνιαία ή ετήσια συνδρομή στο ~kouragio. Έξι ευρώ το μήνα ή εξήντα ευρώ το χρόνο.
Το ~kouragio δεν θα αλλάξει για όσους δεν μπορείτε ή δεν θέλετε να στηρίξετε εμπράκτως αυτή την προσπάθεια, όσοι όμως αποφασίσετε να το κάνετε, πέρα από την αγάπη μου, θα έχετε και πρόσβαση σε νέο περιεχόμενο αποκλειστικά για εσάς μαζί με τη δυνατότητα να συνδιαμορφώνετε τη θεματολογία ή να ασχολούμαι εγώ περισσότερο με θέματα που σας αφορούν. Σε γενικές γραμμές θα βρίσκεστε μισό, έστω, βήμα μπροστά σε θέματα που καίνε.
Μια πρόγευση για αυτό το νέο περιεχόμενο θα δείτε στη σημερινή έκδοση, το αρχείο βρίσκεται στην ειδική ενότητα Library+, και περισσότερα από βδομάδα. Το ~kouragio θα επιστρέφει πλέον κάθε εβδομάδα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Για την επιθυμία
Το κυρίαρχο θέμα των ημερών είναι φυσικά αφενός η επίσκεψη του αντιπροέδρου των ΗΠΑ στην Ευρώπη και η «ταπεινωτική για την Ευρώπη», όπως θεωρήθηκε ομιλία, του στο Μόναχο και αφετέρου οι διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν μεταξύ Τραμπ και Πούτιν για την Ουκρανία αφήνοντας εκτός τους Ευρωπαίους παράγοντες. Τίποτα απ’ αυτά που εξελίσσονται δεν θα έπρεπε να εκπλήσσουν κανένα μας. Το ότι αυτό συμβαίνει δείχνει απλά το μέγεθος του προβλήματος.
Εδώ δεν θα σταθούμε σε αυτά που είπε ο J.D. Vance για την «ελευθερία του λόγου» και τη μετανάστευση, τα οποία μπορείτε να ακούσετε και να τα διαβάσετε πλήρως στα ελληνικά παρακάτω ώστε να έχετε τη δική σας άποψη. [paywall]
Δεν θα σταθούμε επίσης στις εξελίξεις των διαπραγματεύσεων με την Ουκρανία, ούτε και με το νέο κύμα διάφορων φοβισμένων ανθρώπων που σπεύδουν το τελευταίο διήμερο να δηλώσουν υποταγή στους νέους τους αφέντες.
Θα ασχοληθούμε με τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Με το θέμα το οποίο οι περισσότεροι κάνουν πως δεν βλέπουν. Κι όταν το βλέπουν γυρνάνε το κεφάλι από την άλλη πλευρά. Αυτό δεν είναι άλλο από τη συζήτηση για τις πραγματικές προθέσεις και επιθυμίες της νέας ηγεσίας των ΗΠΑ.
Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που οι ΗΠΑ «εγκαταλείπουν» την Ευρώπη; Τι πραγματικά θέλουν ο Τραμπ και ο Μάσκ;
«Aυτός ο οποίος σώζει τη Χώρα του δεν παραβιάζει κανένα νόμο»
Αυτή η μουσολινικής εμπνεύσεως ανάρτηση στο X που έκανε το βράδυ της Παρασκευής ο Ντοναλτ Τραμπ, είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για να ξεκινήσει κανείς να αναρωτιέται για τα πραγματικά του κίνητρα.
Η κατάργηση της δημοκρατίας, τόσο ως έννοια όσο και ως πρακτική, αποτελεί το πρώτο και βασικό ζητούμενο, και μια καθόλου πρωτότυπη ή φρέσκια ιδέα για τον ιδεολογικό τεχνο-καπιταλιστικό κύκλο που στηρίζει την παρούσα κυβέρνηση των ΗΠΑ και έχει το βλέμμα της στραμμένο πολύ πέρα από την παρούσα τετραετία.
Αυτός είναι ο κύριος λόγος που η Ευρώπη θεωρείται πλέον ως «εμπόδιο» και η Ρωσία ως μια «οικεία» δύναμη. Αυτός είναι ο λόγος της διαρκούς επίθεσης προς κάθε είδους «δικαίωμα» με αιχμή του δόρατος τα δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, τα οποία απλώς «πουλάνε» πιο εύκολα στην κοινή γνώμη. Η έννοια της «διεφθαρμένης ηθικά Δύσης» την οποία προπαγανδίζει με κάθε πιθανό τρόπο το καθεστώς της Ρωσίας τα τελευταία 20 χρόνια, την οποία περιέγραψε στην πρόσφατή ομιλία του ο J.D. Vance, αυτή με την οποία έχει πάθει εμμονή ο έτσι κι αλλιώς διαταραγμένος Elon Musk, και βέβαια ο ίδιος ο Donald Trump είναι απλώς ένα προκάλυμμα που συγκαλύπτει την βαθύτερη επιθυμία τους. Η «ηθική διαφθορά της Δύσης» δεν αφορά φυσικά τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων ή των μεταναστών αλλά το πλαίσιο το οποίο τα κάνει εφικτά και ταυτόχρονα δημιουργεί τις εκφάνσεις της νομιμότητας στο οποίο δρούμε όλοι μας και δρουν και οι ίδιοι. Αυτό το πλαίσιο είναι η ουσία της ίδιας της δημοκρατίας, η κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι συνταγματικές δεσμεύσεις κάθε χώρας και οι διάφορες διεθνείς συμβάσεις. Η δημοκρατία είναι αυτή που βρίσκεται στο στόχαστρο, κυριολεκτικά πλέον.
Γιατί όμως η ισχυρότερη χώρα στον κόσμο να θέλει να αλλάξει την ίδια της τη φύση; Όποιος νομίζει ότι αυτό συμβαίνει για να εξυπηρετηθούν οικονομικά ή άλλα μικροσυμφέροντα μιας παρέας ανθρώπων, αυταπατάται.
Εδώ αρχίζουμε να μπαίνουμε στα πιο βαθιά νερά του Σκοτεινού Διαφωτισμού στα οποία θα βουτήξουμε και θα εξερευνήσουμε στο επόμενο ~kouragio, μαζί και με τον δεύτερο ελέφαντα του δωματίου που αφορά τις κατακερματισμένες επιθυμίες της «δικής μας» Ευρώπης.
Για την καθαριότητα στην Ιεράπετρα
Κι ενώ ο κόσμος γυρίζει με ταχύτατους ρυθμούς ένα από τα βασικά θέματα που μας απασχόλησαν στην Ιεράπετρα είχε να κάνει με τη δικαστική διαμάχη επτά συμβασιούχων στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Ιεράπετρας και την αλλαγή στάσης της νέας δημοτικής αρχής.
Για την ουσία της υπόθεσης περισσότερα μπορείτε να διαβάστε εδώ, αλλά η περίπτωση αυτή έφερε εμμέσως στην επιφάνεια και το ενδεχόμενο της ιδιωτικοποίησης της συγκεκριμένης υπηρεσίας. Δεν πρόκειται για καινούρια ιδέα, ούτε απ’ αυτή, ούτε από την προηγούμενη δημοτική αρχή. Σε άλλους Δήμους εφαρμόζεται με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Στη δίκη μας περίπτωση, απ’ όσο είναι σε θέση να γνωρίζει το ~kouragio, ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχει εξεταστεί στα σοβαρά όμως το κόστος είναι απαγορευτικό και τα αμέσως επόμενα χρόνια αναμένεται να αυξηθεί ακόμα περισσότερο λόγω της ανάγκης μεταφοράς των απορριμμάτων σε μεγάλες αποστάσεις εκτός Ιεράπετρας.
Όμως το ~kouragio είναι εδώ για να προτείνει λύσεις!
Να, για παράδειγμα, πως θα σας φαινόταν αν ερχόταν μια ιδιωτική εταιρεία που θα αναλάμβανε πλήρως την καθαριότητα στην πόλη και ο Δήμος της παραχωρούσε δωρεάν όλα τα απορριμματοφόρα και το σχετικό εξοπλισμό που απαιτείται; Το κόστος θα έπεφτε πολύ και θα ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι. Η πόλη θα ήταν ίσως πιο καθαρή, οι υπάλληλοι του Δήμου θα αξιοποιούνταν σε άλλες θέσεις και βέβαια όλες οι ευθύνες για το δύσκολο κομμάτι της διαχείρισης της καθαριότητας θα το αναλάμβανε κάποιος άλλος. Που θα μπορούσε πιο εύκολα να αναγκάζει τους υπαλλήλους να εργάζονται με απλήρωτες διπλοβάρδιες για παράδειγμα. Η που θα μπορεί να απολύει και να προσλαμβάνει κατά το δοκούν. Εκτός των άλλων θα ενισχυόταν και η επιχειρηματικότητα στο Δήμο κάτι που όλοι το θέλουμε φυσικά. Ο ιδιώτης με τα κέρδη του θα μπορούσε να κάνει νέες επενδύσεις στην περιοχή και πάει λέγοντας.
Όμως προσοχή! Το σχέδιο αυτό έχει και κάποιες παγίδες. Για παράδειγμα η παραχώρηση της περιουσίας του Δήμου σε ένα ιδιώτη δεν είναι απλό πράγμα. Πρέπει να γίνει με προσεχτικές κινήσεις και νόμιμες διαδικασίες για να μην βρεθεί κανείς εκτεθειμένος. Βέβαια, όπως είπε και ο πρόεδρος Τραμπ οι νόμοι δεν έχουν σημασία όταν πας να κάνεις κάτι καλό, αλλά στη δική μας περίπτωση εγώ θα πρότεινα και λίγη προσοχή.
Για παράδειγμα φαντάζομαι ότι δεν αρκεί μια απλή εντολή για να δοθεί δωρεάν πανάκριβος εξοπλισμός ενός Δήμου σε μια ιδιωτική επιχείρηση στην οποία ανατίθεται ένα έργο. Επίσης φαντάζομαι ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να είναι και σαφές το οικονομικό κέρδος του Δήμου από μια τέτοια ενέργεια ή με κάποιο τρόπο θα πρέπει να διευκρινίζεται ποιος θα πληρώσει τυχόν βλάβη και τη συντήρηση του εξοπλισμού.
Όπως και να ΄χει καλή καρδιά να υπάρχει και όλα γίνονται.
Το ~kouragio πάντως έψαξε λίγο παραπάνω τη νομοθεσία και στο παρακάτω κείμενο αναφέρονται διάφορες νομικές διατάξεις που θα αφορούσαν μια τέτοια περίπτωση καθώς και τα άρθρα του ποινικού κώδικα που προβλέπουν κυρώσεις σε τυχόν λάθη. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. [paywall]
Επιδόρπιο
Σήμερα κλείνουμε με μουσική. Την εβδομάδα που μας πέρασε, στις 12 Φεβρουαρίου, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες δισκογραφικές απόπειρες των τελευταίων ετών έφτασε στο τέλος της. Πρόκειται για το label Longform Editions από την Αυστραλία, το οποίο τα τελευταία επτά χρόνια, κάθε δύο μήνες με απόλυτη συνέπεια, κυκλοφορούσε τέσσερα μουσικά έργα από διάφορους καλλιτέχνες τα οποία είχαν διάρκεια από 20 έως 70 λεπτά. Σχεδόν όλα τα έργα ήταν commissioned, δηλαδή προτάσεις-αναθέσεις του label προς τους καλλιτέχνες να δημιουργούν νέες δουλειές χωρίς περιορισμό στη χρονική τους διάρκεια. Μια παράδοξη μέθοδος για την μουσική βιομηχανία που λειτουργεί στους ρυθμούς των albums και των EP’s-singles, που τελικά αφήνει πίσω της ένα τεράστιο και πολύ αξιόλογο κατάλογο. Εξίσου παράδοξος είναι και ο τρόπος της οικονομικής συναλλαγής με τους καλλιτέχνες στους οποίους η Longform Editions παραχωρεί των 100% των δικαιωμάτων της δουλειάς τους ένα χρόνο μετά την αρχική κυκλοφορία της. Αν επισκεφθεί κανείς λοιπόν τη σελίδα του label στο Bandcamp θα βρει μόνο τις κυκλοφορίες των τελευταίων 12 μηνών. Οι προηγούμενες ανήκουν στους καλλιτέχνες οι οποίοι μπορεί να τις κάνουν ότι θέλουν. Στις 12 Φεβρουαρίου 2026 όλο το αρχείο θα σβηστεί οριστικά.
Η τελευταία τετράδα ανήκει στους Fennesz, Tujiko Noriko, Natalia Beylis και τις whait (more eaze + Wendy Eisenberg).
Πολλοί βρίσκουν τη δουλειά της υπέροχης Τujiko Noriko ως την πιο αξιόλογη από τις τέσσερις, εδώ στα κεντρικά του ~kouragio όμως το Τhe Last days of May του μαέστρου Fennesz είναι το μόνιμο soundtrack των τελευταίων ημερών.
Αυτά για σήμερα, τα υπόλοιπα την επόμενη εβδομάδα. Υπενθυμίζω πως η επί πληρωμή συνδρομή στο ~kouragio είναι προαιρετική ❤️
xx
~kouragio