60 / Για την άνοδο της ασημαντότητας*
«Λευτεριά στο Βιετναμέζο βελονιστή»**
Με όλη τη χώρα -όλο τον κόσμο στην πραγματικότητα- και το πολιτικό σύστημα να βρίσκεται την τελευταία διετία σε μια φάση παρακμής και αποσύνθεσης, η Ιεράπετρα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Τα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα που εξελίχθηκαν στο Μαθητικό Φεστιβάλ Θεάτρου της πόλης ήταν απλά το επιστέγασμα αυτής της κατάστασης.
Όχι μόνο η Ιεράπετρα αλλά όλος ο νομός Λασιθίου, για να περιοριστούμε στα δικά μας, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα πολύ σοβαρό και ανησυχητικό πρόβλημα. Η απόλυτη σχεδόν κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας στο νομό μας που προέκυψε αρχικά από το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών και στη συνέχεια των αυτοδιοικητικών, σε συνδυασμό με τη διαδικασία εσωτερικής διάσπασης της Νέας Δημοκρατίας που εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες έχει αρχίσει να έχει επιπτώσεις.
Ανεπαρκείς άνθρωποι του κόμματος έχουν αναδειχθεί σε καίριες θέσεις μεταφέροντας τα προβλήματα από πάνω προς τα κάτω. Συνδετικός κρίκος αυτής της αλυσίδας είναι ο βουλευτής Γιάννης Πλακιωτάκης ο οποίος έχει τη δική του ατζέντα ως πολιτικός της ΝΔ που δεν ανήκει στο σύστημα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ευτυχώς ή δυστυχώς στη χώρα μας οι γυναίκες δεν είναι υποχρεωμένες να πάνε στο στρατό και έτσι δεν τους έχει δοθεί η ευκαιρία να δουν και να νιώσουν στο πετσί τους την ολοκληρωτική γελοιότητα που προκύπτει από το συνδυασμό της αμορφωσιάς της αυστηρής ιεραρχίας, της πλήρους ανοργανωσιάς και κυρίως της αδιανοήτου μεγέθους ευθυνοφοβίας των στρατιωτικών στελεχών. Το ~kouragio σας ενημερώνει λοιπόν, πως ο στρατός, ως προς το σκέλος των απλών φαντάρων, αποτελεί μια έκφραση της πιο στερεοτυπικά αρνητικής εικόνας μιας δημόσιας υπηρεσίας πολλαπλασιασμένη επί εκατό.
Κάπως έτσι μοιάζει η κατάσταση που επικρατεί στο Λασίθι αυτή τη στιγμή, με το Γιάννη να φοβάται το θεριό και το θεριό το Γιάννη, και (για να μιλάμε και λίγο σοβαρά) αυτοί είναι οι λόγοι που έγιναν όσα έγιναν στο Μαθητικό Φεστιβάλ τα οποία, παρά τις έντονες πιέσεις, έγιναν πλέον γνωστά σε όλη την Ελλάδα. Κάποιοι δεν ξέρουν ούτε που πατούν ούτε που βρίσκονται.
Τί είναι αυτό που έγινε όμως;
Η «υπερήφανη» καταγγελία που έγινε επειδή κάποιος ενοχλήθηκε από μια θεατρική παράσταση (που δεν είδε) από μόνη της δεν λέει και πολλά.
Αδυνατώ και δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος πήρε τηλέφωνο στο αστυνομικό τμήμα, περιέγραψε αυτό που όλοι μας είδαμε στο βίντεο, και για το λόγο αυτό έσπευσαν αρματωμένοι αστυνομικοί να δουν τι συμβαίνει μέσα σε μια αίθουσα στην οποία γνώριζαν εκ των προτέρων ότι βρισκόταν μαθητές εκπαιδευτικοί και αιρετοί. Άνθρωποι δηλαδή με τους οποίους η αστυνομία θα μπορούσε να επικοινωνήσει με ένα τηλεφώνημα ώστε να μάθει τι συνέβαινε -υποθέτοντας παράλληλα πως δεν γνώριζαν ότι η παράσταση μεταδιδόταν ζωντανά και διαδικτυακά.
Μοιάζει λοιπόν πολύ πιθανότερο να ήταν άλλο το περιεχόμενο της καταγγελίας το οποίο να θορύβησε τις αρχές ή ακόμα χειρότερα να επικοινώνησε όντως η αστυνομία με ανθρώπους των οποίων είχε εύκαιρα τα τηλέφωνα και να επιβεβαίωσαν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα.
Να θυμίσουμε σε αυτό το σημείο πως ο ποινικός κώδικας εκτός από το άρθρο 191Α το οποίο μιλά για το αδίκημα της προσβολής σημαίας, το οποίο μου φαίνεται περιττό να εξηγήσω γιατί δεν αφορά τη συγκεκριμένη θεατρική παράσταση, περιλαμβάνει και το άρθρο 230 το οποίο αναφέρει πως:
«Όποιος, χωρίς να καθιστά άλλον ύποπτο, παριστάνει εν γνώσει του ψευδώς στην αρχή ότι τελέστηκε κάποιο κακούργημα ή πλημμέλημα, τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή.»
Εδώ λοιπόν είναι απαραίτητες κάποιες διευκρινίσεις ως προς το περιεχόμενο της καταγγελίας ώστε να αξιολογήσουμε την ταχύτητα των αντανακλαστικών της αστυνομίας στη μια ή στην άλλη περίπτωση.
Ίσως τελικά αυτοί που προσπάθησαν να εκφοβίσουν ανεπιτυχώς τους μαθητές να είναι εκείνοι τελικά που θα χρειαστούν δικηγόρο.
Πολύ σοβαρά είναι όμως και όλα τα υπόλοιπα που έγιναν ή δεν έγιναν πέρα από την καταγγελία.
Είναι σοβαρό ότι δόθηκε εντολή για να αποσυρθεί το βίντεο της παράστασης των μαθητών. Χρειάζεται και εδώ μια διευκρίνηση. Το βίντεο αποσύρθηκε λόγω του περιεχομένου του ή για να συγκαλυφθούν στοιχεία που ενδεχομένως θα αποδείκνυαν μια ψευδή καταγγελία; Το ότι μετά την πανελλήνια κατακραυγή το βίντεο επανήλθε δεν δίνει κάποια σαφή απάντηση.
Είναι επίσης σοβαρό ότι κανείς (κανείς) εκ των συνδιοργανωτών του Φεστιβάλ δεν ανέλαβε την ευθύνη να κάνει γνωστό το περιστατικό και να πάρει θέση για αυτό, πριν δημοσιοποιηθεί από εμάς στο Ράδιο Λασίθι. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ακόμα, κανείς εκ των συνδιοργανωτών δεν έχει λάβει επισήμως θέση για το περιστατικό.
Σοβαρότερο όλων φυσικά είναι το γεγονός πως, σύμφωνα με τον καταγγέλλοντα, ήταν ένας μαθητής της Ιεράπετρας που τον ειδοποίησε για τις «απρέπειες» μιας θεατρικής παράστασης. Δεν πέφτουμε απ’ τα σύννεφα φυσικά αλλά ούτε και πρόκειται να ηθικολογήσουμε εκ του ασφαλούς γιατί ξέρουμε που ζούμε.
Το θέατρο και η τέχνη γενικότερα δεν υπάρχουν μόνο για ψυχαγωγούν αλλά και για να εμπνέουν, να προβληματίζουν, να ενοχλούν, να μας κάνουν να σκεφτόμαστε. Οι πραγματικοί κερδισμένοι όλης της ιστορίας είναι φυσικά οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί του 1ου ΕΠΑΛ Ρεθύμνου που για όλη τους τη ζωή θα θυμούνται αυτό που τους συνέβη.
Οι ίδιοι μαθητές και εκπαιδευτικοί που λίγη ώρα μετά την περιβόητη παράσταση ήρθαν για συνέντευξη στο Ράδιο Λασίθι και δεν είπαν τίποτα σε κανένα μας.
Αυτοί είναι οι εχθροί της τάξης σας.
Για το θέατρο στην Ιεράπετρα
Αυτά που συμβαίνουν με το θέατρο στην Ιεράπετρα είναι μια σημαντική υπόθεση και κανείς δεν πρέπει να την θεωρεί δεδομένη. Το 1ο Πανελλήνιο Μαθητικό Φεστιβάλ ήταν προφανώς επιτυχημένο κι αυτό δεν οφείλεται απλά σε όσα έγιναν για την προετοιμασία του αλλά σε μια γεμάτη δεκαετία κατά την οποία ο Σύλλογος Φίλων Θεάτρου Ιεράπετρας (και όλοι όσοι στηρίζουν εμπράκτως τις προσπάθειές του) έχει καταφέρει να διοργανώνει με πραγματικά μεγάλη επιτυχία το ετήσιο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου. Ένα φεστιβάλ στο οποίο μπορεί οι πρωταγωνιστές να είναι ερασιτέχνες αλλά οι οργανωτές μπορούν να θεωρούνται σαφώς επαγγελματίες.
Τα όσα θλιβερά έγιναν την περασμένη Πέμπτη στην αίθουσα Μελίνα Μερκούρη από μια ασήμαντη μειοψηφία ίσως είναι μια καλή αφορμή για να επαναξιολογήσουν την προσπάθειά τους, η οποία κατά τη δική μας γνώμη έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όριά της.
Το Φεστιβάλ μπορεί να γίνει μεγαλύτερο, μπορεί να απλωθεί περισσότερο, να διευρύνει τους ορίζοντες και το περιεχόμενό του, μπορεί να γίνει πεδίο ενδιαφέροντος για περισσότερο κόσμο, μπορεί τελικά να γίνει πολύ καλύτερο.
Η απόλυτη οικονομική και κατ΄ επέκταση πολιτική-διαχειριστική εξάρτηση από τους τοπικούς φορείς της περιοχής δεν αφήνουν όμως τέτοια περιθώρια. Το ρίσκο είναι απαραίτητο, εκτός κι αν βέβαια στόχος της διοργάνωσης είναι μια ετήσια γιορτή αυτοθαυμασμού κάτι που προσωπικά δεν το πιστεύω.
Στη χώρα μας, ευτυχώς, υπάρχουν μεγάλοι και σημαντικοί ιδιωτικοί φορείς που θα μπορούσαν να στηρίξουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Ο Σύλλογος Φίλων Θεάτρου Ιεράπετρας έχει ένα κοινό και μια πόλη έτοιμη και φυσικά πολλά περισσότερα από τα απαιτούμενα γαλόνια στους ώμους του για να χτυπήσει αυτές τις πόρτες.
Δεν θα ασχοληθούμε με κάτι άλλο σήμερα, το αρχείο όμως για το kouragio61 έχει μεγαλώσει πολύ, να το ξέρετε.
Επιδόρπιο
Καλό Πάσχα και μακριά από Νατσιούς και σαλιωμένες γλώσσες.
xx
~kouragio
* H άνοδος της ασημαντότητας [λινκ]
** «Λευτεριά στο Βιετναμέζο βελονιστή» [λινκ]