61 / Για το καυτό καλοκαίρι της Κρήτης
και τα κατσίκια στο Λιβυκό
Το ~kouragio επιστρέφει στα μέσα ενός καλοκαιριού που δεν μοιάζει καθόλου με καλοκαίρι. Εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στην Κρήτη η οποία σύμφωνα με την ελληνική κυβέρνηση και τον επαγγελματία ρατσιστή-Υπουργό Μετανάστευσης, Θάνο Πλεύρη, βρίσκεται -νομικά- σε κατάσταση πολιορκίας. Δεν γνωρίζω αν κάτι τέτοιο συνεπάγεται και περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης είμαι πρόθυμος όμως να το ρισκάρω σε κάθε περίπτωση. Από Δευτέρα ξεκινούν οι εκπομπές στο Ράδιο Λασίθι άλλωστε. Κάθε μέρα στις 09:00 παρέα με τη Ζέτα Ψυλλινάκη.
Το πρόβλημα προφανώς και είναι μεγάλο μιας και ολόκληρο το παρασιτικό σύστημα του νησιού έχει δεχθεί επίθεση από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, έχει διαταράξει εύθραυστες ισορροπίες απειλεί ήθη και έθιμα, μπορεί να προκαλέσει μέχρι και αλλοίωση του πληθυσμού.
Κάπως έτσι ίσως μπορεί να εξηγηθεί η στάση του ΠΑΣΟΚ να ψηφίσει παρών στην ψήφιση μιας ντροπιαστικής τροπολογίας η οποία παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και αρνείται τις αιτήσεις παροχής ασύλου σε πρόσφυγες που έρχονται με όποιο τρόπο μπορούν στη χώρα μας από εμπόλεμες ζώνες. Δηλαδή σε ένα ποσοστό άνω του 60% -σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επίσημα στοιχεία- όσων εισέρχονται στη χώρα με παράνομο τρόπο. Όλοι γνωρίζουν πως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έχει πολύ ευρύτερες προεκτάσεις πέρα από τις πολιτικές, οι οποίες βρίσκονται αυτή την περίοδο υπό διερεύνηση. Θα μιλήσει για αυτές το ΠΑΣΟΚ;
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με το ένα σκάνδαλο να διαδέχεται το προηγούμενο είναι φανερό πως δεν επηρεάζει την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη η οποία γνωρίζει πως έχει φτάσει στο τέλος της -με την πολιτική έννοια του όρου- και για αυτό συνεχίζει να λειτουργεί σα να μη συμβαίνει τίποτα. Το πότε αυτή η κυβέρνηση θα αλλάξει, το ποια θα την διαδεχτεί κι αν θα προέρχεται από το ίδιο ή άλλο κόμμα είναι κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες μπροστά στην μεγάλη εικόνα.
Με αυτό σαν δεδομένο το ενδιαφέρον αλλά και το βάρος των αποφάσεων είναι λογικό να μετατοπίζεται σε όλα τα υπόλοιπα μέρη του πολιτικού συστήματος. Έχει φανεί εδώ και καιρό πως το βάρος αυτό όχι μόνο δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να το σηκώσει αλλά δεν υπάρχει και κανείς που να πείθει έστω πως θα το μπορούσε να το κάνει. Αυτό θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι ένα πραγματικό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί, μπορεί κάποιος να φανταστεί πως θα λυθεί, δεν είναι όμως ακόμα σε θέση να το λύσει.
Τέτοιου είδους πρόβλημα, για παράδειγμα, δεν είναι το μεταναστευτικό. Εδώ δεν υπάρχουν λύσεις, υπάρχει μονάχα μια πραγματικότητα η οποία απαιτεί διαχείριση και αυτή η διαχείριση είναι που κυρίως πρέπει να κρίνεται. Το φαινόμενο ανθρώπων που θέλουν να φύγουν από εκεί που ζουν με σκοπό να ζήσουν σε άλλους τόπους υπό καλύτερες συνθήκες δεν πρόκειται να μειωθεί όσο περνούν τα χρόνια. Το ακριβώς αντίθετο θα συμβαίνει. Το βάρος αυτό προφανώς και δεν μπορεί να το σηκώσει μόνη της η Ελλάδα ή γενικότερα οι χώρες του νότου της Ευρώπης. Μεταξύ αυτής της κατάστασης όμως και της κανονικοποίησης του ρατσισμού ως μια αποδεκτή επιλογή για εσωτερική κατανάλωση η απόσταση είναι χαώδης.
Θα χαιρόμουν πολύ να ζούσα σε μια χώρα της οποίας τις συνθήκες διαβίωσης θα ζήλευαν άνθρωποι από κάθε γωνιά της γης και θα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να φτάσουν σε αυτή. Δεν ζω σε μια τέτοια χώρα όμως. Ζω στη χώρα η οποία δεν έχει γιατρούς να στελεχώσει τα νοσοκομεία της επειδή η πληθώρα γιατρών που βγήκαν απ’ τα πανεπιστήμιά της έχει μεταναστεύσει.
Γεράπετρο χώρα του φωτός
Οι τακτικοί αναγνώστες του ~kouragio έχουν ενημερωθεί έγκαιρα για όσα εξελίσσονται στο Δήμο της Ιεράπετρας και δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβανόμαστε διαρκώς -υπάρχει πλούσιο αρχείο για να ενημερωθείτε το οποίο ξεκινά πριν καν γίνουν οι τελευταίες δημοτικές εκλογές.
Στο χώρο της κωμωδίας (κυρίως), χρησιμοποιείται συχνά η έννοια του punch down. Είναι η συνθήκη κατά την οποία η σάτιρα και η κριτική στρέφεται σε αδύναμους και μη προνομιούχους ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων. Είναι η εύκολη και εξ’ ορισμού άδικη κριτική. Και είναι άδικη όχι μόνο γιατί στρέφεται στους πιο αδύναμους αντί για τους ισχυρούς αλλά και γιατί συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει η δυνατότητα ανταπάντησης. Εκτός από άδικη είναι και βαρετή και στο ~kouragio δεν ασχολούμαστε με βαρετές καταστάσεις.
Πλέον η δημοτική αρχή της Ιεράπετρας έχει χρματιστεί σε ένα ατόφιο «γαλάζιο» και έχει εμπλακεί σε μια σχέση πλήρους κομματικής εξάρτησης. Μπορεί η σύμβαση για τον φωτισμό LED να ήταν ένα μεγάλο παράδειγμα που έδειξε κάτι τέτοιο, δεν είναι όμως το μοναδικό ούτε και πρόκειται να είναι το τελευταίο. Το πως αυτό θα καταλήξει δεν το ξέρουμε, βλέπουμε όμως αυτούς που ευνοούνται, βλέπουμε πως μοιράζεται και σε πολλές περιπτώσεις σπαταλάται το δημόσιο χρήμα το οποίο μοιάζει άφθονο. Κυρίως βλέπουμε να γίνεται ορατή η πιθανότητα μιας «χαμένης» πενταετίας για την Ιεράπετρα -κοιτώντας πάντα την μεγάλη εικόνα η οποία δεν φαίνεται να απασχολεί την παρούσα διοίκηση. Αυτή την πενταετία που, αναφέροντας ένα μόνο παράδειγμα, το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης Κρήτης προετοιμάζεται (δικαίως ή αδίκως θα φανεί) για μια οικονομική έκρηξη που θα φέρει το νέο αεροδρόμιο στο Καστέλλι.
Η πρόσφατη πολύ μεγάλη πυρκαγιά έδειξε κάτι παρόμοιο. Tην απουσία οποιασδήποτε διεκδίκησης ή έστω ενός απλού αιτήματος απέναντι σε ένα πρόβλημα για το οποίο όλα δείχνουν πως κάθε χρόνο θα γίνεται και χειρότερο. Την βελτίωση των συνθηκών πρόληψης και έγκαιρης παρέμβασης απέναντι στις πυρκαγιές. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα τελευταία χρόνια -με την παρούσα κυβέρνηση- τόσο στην Κρήτη όσο και σε όλη την Ελλάδα έχουν γίνει σημαντικές παρεμβάσεις με ορατά αποτελέσματα, είναι εξίσου φανερό όμως -με επίσης φανερά αποτελέσματα- πως υπάρχει πραγματική ανάγκη για ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση με περισσότερα εναέρια μέσα και ενίσχυση των δασικών και πυροσβεστικών υπηρεσιών.
Θα ΄λεγα τώρα πως το πάθημα της Ιεράπετρας θα μπορούσε να γίνει μάθημα έστω για τους υπόλοιπους Δήμους της Κρήτης όπως φαίνεται όμως τις τελευταίες μέρες με την προσποιητή αντιμεταναστευτική υστερία, τον πανικό και τις ενοχικές συμπεριφορές που προσπαθούν να καλύψουν πραγματικά προβλήματα, όπως η μεγάλη πτώση του τουρισμού φέτος στο νησί ή το γενικότερο δυσώδες κλίμα των σκανδάλων, άλλες είναι οι προτεραιότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Για όλα τα παραπάνω θα μπορούσαμε να πούμε συμπερασματικά -εντός και εκτός εισαγωγικών- πως το κλίμα αλλάζει κι εμείς έχουμε το κεφάλι χωμένο στην άμμο.
Η σημαντικότερη είδηση της χρονιάς, ίσως και της δεκαετίας για την Κρήτη: Τα Μινωικά Ανακτορικά Κέντρα εντάχθηκαν στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, και αυτή είναι η πρώτη ένταξη για το νησί. [λινκ]
Για το ανάκτορο της Ζάκρου σας προτείνω μια επανάληψη από το ~kouragio 49 [link], κι αν θέλετε μια μεγαλύτερη πρόκληση για τη μέρα σας, προτείνω το ντοκιμαντέρ που βρίσκεται στο Netflix με τίτλο The Secrets at Phaistos – Facts, Finds and Forgery. Eκεί παρουσιάζεται η υπόθεση πως ο δίσκος της Φαιστού ενδέχεται να είναι πλαστός. Πολύ πιο ενδιαφέρουσα από την απάντηση αυτού του ερωτήματος είναι η παρουσίαση του πλαισίου των αρχών του 19ου αιώνα την περίοδο που είδαν το φως τα περισσότερα μινωικά ευρήματα που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα και εμμέσως δίνει απαντήσεις για τους λόγους για τους οποίους ή ένταξη των ανακτόρων της Κνωσσού δεν είχε γίνει αποδεκτή μέχρι και σήμερα. [link]
Για τη σκόνη του χρόνου
Επιδόρπιο
Ήταν καλλιτέχνης. Πέθανε από καρδιακή προσβολή. Γεννήθηκε πριν από πενήντα χρόνια, που σημαίνει ότι έζησε μισό αιώνα, ή περίπου τα 2/3 του προσδόκιμου ζωής του. Ο πατέρας του ήταν ράφτης και η μητέρα του νοικοκυρά. Είχε 4 αδελφούς και 1 αδελφή. Ερωτεύτηκε 3 φορές, παντρεύτηκε μία, απέκτησε 2 παιδιά ξεκινώντας έτσι μια αλυσίδα 60 ή περισσότερων ανθρώπων που προστέθηκαν στον παγκόσμιο πληθυσμό μέσα σε 4 γενιές (μετρώντας μέχρι το 2000 μ.Χ.).
Λαμβάνοντας υπόψη γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, 4 από αυτούς θα είναι γιατροί. 2 θα γράψουν. 34 θα αποκτήσουν παιδιά. 6 θα είναι μηχανικοί ή δάσκαλοι. 1 θα έχει ένα ασυνήθιστο ταλέντο, 1 θα είναι πολιτικός, 1 θα μαζεύει σκουπίδια. 8 θα είναι ανειδίκευτοι εργάτες, 1 θα πάει φυλακή και για τους άλλους 2 είναι αβέβαιο το μέλλον.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του επισκέφθηκε 18 χώρες και μίλησε 2 γλώσσες. Ταξίδεψε 55.000 μίλια χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι καθημερινές μετακινήσεις και διάβασε 4.100 βιβλία. Φοίτησε στο κολέγιο για ένα χρόνο. Οι φιλοδοξίες του ήταν να γίνει σπουδαίος συγγραφέας ή σπουδαίος καλλιτέχνης. Έγραψε περίπου 1/2 εκατομμύριο λέξεις και ζωγράφισε 48 πίνακες, συνολικά. Στη διάρκεια της ζωής του κέρδισε 160.000 δολάρια, απολύθηκε τρεις φορές και κατείχε 17 θέσεις μετά την ενηλικίωσή του. Ήταν δυστυχισμένος και μόνος πιο συχνά από ότι όχι, πέτυχε το 1/10.000 των ονείρων του, κατάφερε να μεταδώσει τις απόψεις του 184 φορές και παρεξηγήθηκε 3.800 φορές όταν αυτό είχε σημασία. Πίστευε σε έναν θεό, ήταν αρκετά θρησκευόμενος στην αρχή και προς το τέλος της ζωής του και θα μπορούσε να θεωρηθεί δεισιδαίμων.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του κατανάλωσε 2.200 κιλά ψωμί. 3.000 γαλόνια νερό. 530 λίτρα κρασί και 340 λίτρα ουίσκι. Έφαγε 56.000 γεύματα, κοιμήθηκε 146.850 ώρες και κένωσε το έντερό του 18.548 φορές. Αρρώστησε 23 φορές, έπαθε 31 κρυολογήματα, πνευμονία μία φορά, είχε 7 ιογενείς λοιμώξεις και έσπασε το πόδι του πέφτοντας από μια καρέκλα ενώ κρεμούσε έναν από τους πίνακές του. Υπηρέτησε στο ναυτικό, πυροβολήθηκε αρκετές φορές αλλά δεν τραυματίστηκε ποτέ. Είχε σχέσεις με 27 γυναίκες στη ζωή του και εκσπερμάτισε 3.858 φορές. Ψήφισε σε 24 εκλογές και ήξερε ότι οι απόψεις του δεν θα άλλαζαν τίποτα. Δεν ήταν δημοφιλής άνθρωπος – είχε έντιμες αλλά άνισες πεποιθήσεις. Η δουλειά του ήταν καλή αλλά όχι σπουδαία, και τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής αποδέχθηκε αυτό το γεγονός. Είχε 4 φίλους σε διάφορες στιγμές της ζωής του και αγαπήθηκε από 17 άτομα, συμπεριλαμβανομένων των γονιών του. Τον συμπάθησαν 312. Ο εγκέφαλός του περιείχε 10¹⁰ νευρώνες και δέχτηκε 10⁹ ηλεκτρικά ερεθίσματα από τα δικά του αισθητήρια όργανα, σε καθένα από τα οποία ανταποκρίθηκε. Κάπνισε 210.000 τσιγάρα και δοκίμασε ναρκωτικά δύο φορές. 34 άτομα τον θυμήθηκαν ή μίλησαν για αυτόν μετά το θάνατό του και τα λείψανά του που φαίνονται εδώ αντιπροσωπεύουν το 1/85 ολόκληρου του σώματός του.
To παραπάνω έργο τέχνης που ως installation (εικαστική εγκατάσταση) αποτελείται από το κείμενο που διαβάσατε μεταφρασμένο μαζί με αυτό το δοχείο με ανθρώπινα λείψανα, δημιουργήθηκε από την Agnes Denes το 1969 και εκτίθεται σήμερα στο μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν γνώριζα πριν ακούσω ολόκληρο αυτό το κείμενο μελοποιημένο από την Elianna Glass, μια 27χρονη Αμερικανίδα με αυστραλιανή καταγωγή και υπέροχη φωνή. Το Human Dust -τίτλος του installation και του τραγουδιού- προέρχεται από το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο «Ε», ένα απ’ τα καλύτερα άλμπουμ του 2025. Είναι φοβερό προνόμιο να καταλαβαίνεις τους στίχους ενός τραγουδιού στα αγγλικά. Ως γνωστόν μόνο η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο και αυτό είναι το επιδόρπιο για σήμερα.
Αυτά προς το παρόν
χχ
~kouragio