2024, the soundtrack
~kouragio x M. Hulot x Schottkey x Mαρία Τροχοπούλου
Στο τέλος της χρονιάς έρχονται οι λίστες. Και οι καλύτερες λίστες είναι οι μουσικές λίστες. Κάποιοι παρακολουθούσατε την πορεία της φετινής #blogovision μέσα από το ~kouragio, σήμερα όμως που έφτασε η ώρα για το νο.1 και την τελική της λίστα, θα το γιορτάσουμε διαφορετικά.
Για το κλείσιμο της χρονιάς μαζί με τα δικά μου αγαπημένα άλμπουμ, αυτά που άκουσα περισσότερο τους τελευταίους μήνες, ήθελα να μοιραστώ και τις λίστες κάποιων φίλων που εκτιμώ τόσο ως ανθρώπους αλλά και για το ενδιαφέρον και την αίσθηση που έχουν για τη μουσική. Πρώτος εγώ είμαι που ήθελα να ξέρω τι τους άρεσε περισσότερο φέτος. Τους το ζήτησα και τους ευχαριστώ πάρα πολύ που ανταποκρίθηκαν ❤️
Για σήμερα το ~kouragio έχει μόνο καλή μουσική στο πρόγραμμα.
O πρώτος που ήθελα να ξέρω τι του άρεσε είναι ο Τάσος Μπρεκουλάκης aka M. Hulot, διευθυντής της έντυπης Lifo. Toν γνώρισα μέσω της μουσικής τις παλιές καλές εποχές των μπλογκ και είναι ένας άνθρωπος που, χωρίς υπερβολή, έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου γιατί με βοήθησε πολύ. Πολύ. Είναι βέβαια και άνθρωπος με ασύλληπτο μουσικό αυτί, και γνώσεις. Είναι το χόμπι και μέρος της δουλειάς του. Το παλιό του μπλογκ M. Hulot’s Nothing Days (που δεν υπάρχει πια και μάλλον έχει χαθεί οριστικά), έχει θρέψει με πολύ καλά υλικά μια ολόκληρη γενιά μουσικόφιλων της χώρας μας. Τα τελευταία χρόνια έχει βυθιστεί (και) στο χώρο της ελληνικής τραπ και οι προτάσεις του, ξανά χωρίς υπερβολή, είναι οι μόνες που έχουν πραγματικό ενδιαφέρον. Θα το καταλάβετε παρακάτω. Τα longform κείμενα του είναι πλέον λιγότερα στη Lifo, αλλά όταν γράφει, δεν πιάνεται.
M. Hulot, the soundtrack
DJ Anderson do Paraiso - Queridão
Broadcast - Distant Call - Collected Demos 2000-2006
$ulee - Certified Shit Talker
jimmyaiso - JIMMYSICK, Pt.2
Emahoy Tsege Mariam Gebru - Souvenirs
Tropa do Bruxo - Crias do RJ
Cindy Lee - Diamond Jubilee
Jessica Pratt - Here in the Pitch
Rogê - Curyman II
Clara La San - Made Mistakes
Milan W. - Leave Another Day
La Luz - News of the Universe
DJ Znobia - Inventor Vol. 2
DJ Ws da Igrejinha - Made in Igrejinha, Vol.1
Cashen - God Loves Cash(en)
Ο δεύτερος είναι ο Schottkey, η αλλιώς Gernsback ή continuum. Δεν έχουμε γνωριστεί από κοντά, δεν ξέρω πως τον λένε ούτε και τον ρώτησα ποτέ. Μένει κάπου έξω από την Αθήνα σε ένα «μετα-βιομηχανικό προάστειο, με φύση τριγύρω κι ησυχία». Έγραφε μέχρι το 2021 στο μπλογκ schottkey.blogspot.com. Μεταξύ τριών-τεσσάρων μπλόγκερ που είχαμε κοινά γούστα και χαλαρή επικοινωνία, ο schottkey, gernsback ήταν αυτός του οποίου τις επιλογές παρακολουθούσα πάντα πρώτες γιατί ήξερα πως πάντα θα βρω κάτι που δεν γνώριζα αλλά και κάτι εκτός της δικής μου comfort zone. Πολύ εκλεκτικός τύπος. Αν και μου είπε πως φέτος δεν άκουσε πολλές νέες κυκλοφορίες αλλά κυρίως 70’s jazz, η λίστα του με φετινές κυκλοφορίες είναι φοβερή.
Schottkey, the soundtrack
TOTAL BLUE-TOTAL BLUE [MUSIC FROM MEMORY]
DONATO DOZZY-MAGDA [SPAZIO DISPONIBILE]
PARADISE CINEMA-RETURNING, DREAM [GONDWANA]
BIBIO-PHANTOM BRICKWORKS II [WARP]
LOIDIS-ONE DAY [INCIENSO]
MK.GEE-TWO STAR & THE DREAM POLICE [R&R DIGITAL]
JABU-A SOFT AND GATHERABLE STAR [DO YOU HAVE PEACE?]
NALA SINEPHRO-ENDLESSNESS [WARP]
KELLY MORAN-MOVES IN THE FIELD [WARP]
FABIANA PALLADINO-S/T [XL]
SKEE MASK-RESORT [ILIAN TAPE]
SOSHI TAKEDA-SECRET COMMUNICATION [100% SILK]
G.S. SCHRAY-WHISPERED SOMETHING GOOD [LAST RESORT]
SHINICHI ATOBE-DISCIPLINE [DDS]
CLAIRO-CHARM [GOOD BUDDY]
FRANK AND TONY-ETHOS [SCISSOR AND THREAD]
FLOATING POINTS-CASCADE [NINJA TUNE]
VON SPAR-ALBUM I [BUREAU B]
TERRENCE DIXON-STUDIO SPACE [SELF-RELEASED]
NAEMI-DUST DEVIL [3XL]
Τρίτη είναι η νέα μου φίλη Μαρία Τροχοπούλου που εδώ και λίγες εβδομάδες μετέφερε την μουσική της εκπομπή της «Τροχογυρίσματα» στο Ράδιο Λασίθι 92,3 και η οποία αναμεταδίδεται και από το διαδικτυακό, Eternal Radio. Ραδιοφωνική παραγωγός για πολλά, πολλά χρόνια, φανατική μουσικόφιλη, ασχολείται και με ελληνικές και διεθνείς κυκλοφορίες. Δεν ακούει τα πάντα, αλλά ακούει σχεδόν τα πάντα. Καμία εκπομπή της δεν μοιάζει με την προηγούμενη. Δεν είναι άνθρωπος των άλμπουμ, ξεψαχνίζει τα κομμάτια τους. Της ζήτησα μια λίστα μόνο με ελληνική μουσική που κυκλοφόρησε φέτος και παρακάτω θα δείτε τα 15 τραγούδια που επέλεξε.
Mαρία Tροχοπούλου, the soundtrack
Gemma – Παραμύθι feat. Marios Ntavelis (Fundracar) [Δρόμοι]
Βασίλης Ράλλης – Σε μια πόλη που βράζει [Virtual]
Μαρία Μπεθάνη - Lemon Pie [single]
Βίνα Σέργη - Δε θέλω (The Bad Poetry Social Club) - single
Nalyssa Green feat. Penny – Φίδια στα μαλλιά μου [Πολύ καλή στα πάρτι]
Vassilinia - Δυο φιλιά [single]
Stelios Lalousis - Οι μέρες άργησαν [single]
RadioSol – Λιώνει [Mestiza]
The Callas – Ανατολή [Ανατολή]
Cilia Katrali – Αερόστατο [single από επερχόμενο άλμπουμ «Πατίνια στο φεγγάρι]
Fonoptikon – Matrix [Multiple]
Amanati – Medusa [Catharsis]
Buzz’ Ayaz – Efdji [Buzz’ Ayaz, Κύπρος]
Pan Pan x Years Of Youth – Μέρες σιωπής [Λύκοι στον Άρη]
Παύλος Παυλίδης – Ερχόμαστε από τον ορίζοντα [Μπρανκαλεόνε]
για το τέλος το soundtrack με το οποίο συμβίωσε φέτος το ~kouragio μαζί με πολλά πολλά ακόμα
1. Rafael Toral - Spectral Evolution [Moikai]
Ambient, Electroacoustic, Drone, Nature Recordings, Third Stream ≈ instrumental, natural, dissonant, surreal, calm, suspenseful, peaceful, soothing, nature, polyphonic, avant-garde, complex
Aυτό είναι το καλύτερο άλμπουμ που άκουσα φέτος και η καλύτερη δουλειά ενός παλιού στο χώρο. Ο Rafel Toral, 57 ετών, έχει μια πολύ πλούσια δισκογραφία που κινείται στον ευρύτερο χώρο της πειραματικής μουσικής κι αν την παρατηρήσει κανείς θα ανακαλύψει σχετικά εύκολα το νήμα που τον έφερε μέχρι αυτό το αριστούργημα. Όσο όμως κι αν μοιάζει σε κάποια σημεία, πρόκειται για μια θεμελιωδώς διαφορετική δουλειά του σε σχέση με το παρελθόν. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο δικό του παρελθόν αλλά ευρύτερα. Δεν είμαι ειδικός, νομίζω όμως πως με τον τρόπο του ο Rafel Toral σ’ αυτό το άλμπουμ φτάνει, αντικρύζει και κάνει μικρά βήματα σε απάτητα μουσικά εδάφη. Σε εδάφη που ο πειραματισμός, ο αυτοσχεδιασμός, η jazz, η ηλεκτρονική, η noise και η “tonal” μουσική δεν είχαν φτάσει έως τώρα. Το ότι πρόκειται για μουσική βαθιά γειωμένη και ανθρώπινη δημιουργεί μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα συνθήκη. Απαιτεί προσπάθεια για να την προσεγγίσεις αλλά σε ανταμείβει πλουσιοπάροχα.
Δεν θα μεταφέρω λόγια που έχει πει σε πρόσφατες συνεντεύξεις του γιατί ακόμα κι από περιέργεια, ακόμα κι αν σε κάποιον δεν αρέσει ή δεν ενδιαφέρεται για αυτό που ακούει, αξίζει να τις διαβάσει ολόκληρες εφόσον του αρέσει, γενικά, η μουσική.
Το μόνο πρόβλημα με τέτοιου είδους άλμπουμ είναι πως δεν γίνεται να τα ξανακούσεις για πρώτη φορά.
2. Astrid Sonne - Great Doubt [Escho]
Art Pop, Ambient, Chamber Music, Singer-Songwriter ≈ minimalistic, atmospheric, female vocalist, longing, space, lethargic, surreal, nocturnal, existential, love, repetitive, abstract, rhythmic, melodic, avant-garde, mellow
-Πού νιώθεις ότι βρίσκεσαι με το Great Doubt;
Η ψυχολογική μου κατάσταση… Ουάου, ήμουν πραγματικά παντού (γέλια). Νιώθω υπέροχα για το άλμπουμ, αλλά η διαδικασία ήταν πολύπλοκη. Ένιωθα τόσο μεγάλη ανασφάλεια. Ένιωθα αβέβαιη. Κάθε φορά που δεν παίζεις για καιρό live ή οπουδήποτε αλλού, μπορείς εύκολα να μπεις σε μια αρνητική φάση, και νομίζω ότι το έκανα αυτό πολλές φορές. Μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν καλό που πίεζα τον εαυτό μου να δοκιμάσει νέα πράγματα, αλλά από την άλλη ένιωθα πολύ φοβισμένη. Ποιες θα είναι οι συνέπειες απ’ αυτό το άλμπουμ; Θα μπορώ να παίζω σε φεστιβάλ πια; Θα πάψουν οι άνθρωποι να συνεργάζονται μαζί μου; Και, προφανώς, όταν ακούς το άλμπουμ μπορείς να δεις την εξέλιξη από το προηγούμενο υλικό μου, αλλά όταν είσαι εσύ αυτός που το δημιουργεί, σου φαίνεται σαν να προέρχεται από έναν άλλο πλανήτη, σαν να είναι κάτι μακρινό.
Και αυτό είναι το ενδιαφέρον με την κυκλοφορία μουσικής —την μετατρέπει σε κάτι άλλο. Έχω μια εντελώς διαφορετική σχέση με τα singles που κυκλοφόρησαν αρχικά. Είναι τόσο περίεργο (γέλια). Αλλά είναι υπέροχο! Δεν νομίζω ότι έχω απολαύσει περισσότερο να κυκλοφορώ υλικό απ’ όσο τώρα. Νιώθω καλά και σίγουρη. Αυτό μοιάζει με το άλμπουμ που ήθελα να κάνω.
-Αυτό το άλμπουμ πραγματικά ξεκαθαρίζει πολλά για τη δουλειά σου. Τώρα νιώθω ότι αντιλαμβάνομαι το χιούμορ στα τραγούδια σου, ακόμα και όταν δεν έχουν καθόλου φωνητικά, και νομίζω ότι αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή ακούς τα τραγούδια με φωνητικά και μετά, όταν αυτά σταματούν, μπορείς πραγματικά να απολαύσεις τον ήχο ενός συνθεσάιζερ ή το πώς ακούγεται ένα drum beat μέσα σε έναν απέραντο χώρο. Το ότι αναφέρθηκες στο χιούμορ μου φαίνεται πολύ συναρπαστικό και αναρωτιέμαι αν ήταν κάτι που πάντα σε ενδιέφερε.
Πάντα φοβόμουν πολύ το χιούμορ, αλλά τώρα αρχίζω να νιώθω ότι μπορώ να το ενστερνιστώ. Αν θες να πιέσεις τον εαυτό σου, πρέπει να εκτεθείς με έναν τρόπο που δεν σου εμπνέει πάντα εμπιστοσύνη. Ή να το κάνεις με έναν τρόπο που να μοιάζει τρομακτικός. Χρειάζεται να κάνεις κάτι που δεν σου φαίνεται πάντα άνετο. Πρέπει να προκαλέσεις τον εαυτό σου. Παλιά, ήθελα πραγματικά να με παίρνουν στα σοβαρά. Τώρα αντιλαμβάνομαι ότι οι καταστάσεις μπορεί να είναι πολύ πιο ρευστές. Δηλαδή, όσο μου αρέσει να παίρνω τα πράγματα στα σοβαρά, μου αρέσει επίσης να διασκεδάζω, όπως και σε όλους. Είμαι άνθρωπος και είναι σημαντικό να υπάρχει ισορροπία και στις δύο αυτές πλευρές της ζωής.
Tone Glow 120: Astrid Sonne [λινκ]
3. Sarah Davachi - The Head as Form’d in the Crier’s Choir [Late Music]
Drone, Minimalism, Chamber Music ≈ minimalistic, chamber music, instrumental, meditative, atmospheric, calm, mellow, sparse, dark
Όταν η Sarah Davachi κάθισε στην εκκλησία Église du Gesù στην Τουλούζη της Γαλλίας, τον περασμένο Οκτώβριο, την περιέβαλλε πλήρες σκοτάδι. Μέσα στον χώρο αντηχούσαν οι βαθιοί ήχοι των πλήκτρων από το εκκλησιαστικό όργανο που έπαιζε. «Κοίταξα γύρω μου και έβλεπε μόνο μια θάλασσα σκοταδιού», θυμάται. «Ήταν τρομακτικό, αλλά ταυτόχρονα, για να το πω απλά, είχε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα».
Έναν χρόνο αργότερα, αυτή η ατμόσφαιρα αποτυπώνεται στο "Night Horns", το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ της The Head as Form’d in the Crier’s Choir. Το 23λεπτο έργο είναι εξίσου μια ηχογράφηση του χώρου όσο και του ίδιου του οργάνου· η Davachi συνέθεσε και ηχογράφησε το κομμάτι μέσα στην εκκλησία, με τη μουσική να απορροφά την απόκοσμη αίσθηση του περιβάλλοντος χώρου και το αντίστροφο.
Το εκκλησιαστικό όργανο στη νεογοτθική εκκλησία της Τουλούζης είναι ένα από τα πολλά που περιλαμβάνονται στο νέο άλμπουμ της Davachi. Τρία ακόμη όργανα κατέχουν κεντρική θέση: το διάσημο όργανο στη Βασιλική της Santa Maria dei Servi, ένα γοτθικό ρωμαιοκαθολικό θαύμα στη Μπολόνια της Ιταλίας· το αντισυμβατικό όργανο της σύγχρονης, με χάλκινη στέγη, εκκλησίας Temppeliaukio στο Ελσίνκι της Φινλανδίας· και το αναγεννησιακού τύπου όργανο στο παρεκκλήσι Fairchild Chapel του Oberlin College στο Οχάιο.
Η Davachi δεν ηχογράφησε μόνο τους ήχους των οργάνων, αλλά και τους χώρους όπου βρίσκονταν, καταγράφοντας την αλληλεπίδραση του οργάνου με την ακουστική του κάθε τόπου. Επίσης, ηχογράφησε τους μηχανισμούς των οργάνων, καταγράφοντας τον ήχο του αέρα που απελευθερώνεται από τις βαλβίδες και ρέει μέσα και έξω από τους σωλήνες. Οι ευκαιρίες για να παίξει κανείς σε τέτοια σπάνια όργανα είναι συνήθως συνδεδεμένες με συναυλίες ή καλλιτεχνικές παραμονές, οπότε η Davachi εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις περιπτώσεις που βρέθηκε κοντά τους. «Προσπαθώ να ηχογραφώ τα πάντα, για παν ενδεχόμενο», λέει.
Η Davachi παρακολούθησε μια ζωντανή παράσταση του L’Orfeo και εντυπωσιάστηκε βαθιά. «Ήταν τόσο μινιμαλιστική, σουρεαλιστική, σχεδόν απόκοσμη στον σχεδιασμό και τη χορογραφία της», θυμάται.
«Έδινε στη μουσική και στο νόημά της μια εντελώς καινούργια προοπτική. Αυτό με έκανε να σκεφτώ τη χρήση της αφήγησης με έναν τρόπο που δεν είχα εξερευνήσει προηγουμένως στη δική μου δουλειά».
Sarah Davachi: Moving Between Worlds [λινκ]
4. Klara Lewis - Thankful [Editions Mego]
Ambient, Noise, Post-Minimalism, Drone, Glitch, Tape Music
Ο Peter Rehberg, γνωστός και ως Pita, ήταν Βρετανο-Αυστριακός συνθέτης ηλεκτρονικών ηχητικών έργων. Υπήρξε επικεφαλής της Editions Mego, την οποία ίδρυσε το 2006 ως διάδοχο της δισκογραφικής Mego.
H Klara Lewis του έστειλε ένα demo και τελικά κυκλοφόρησε εκεί τον πρώτο της δίσκο το 2014 σε ηλικία 21 ετών. Όπως έχει πει σε μια συνέντευξή της, όταν έστειλε το demo δεν είχε αναφέρει πως είναι κόρη του Graham Lewis, βασικό μέλος των Wire. Ο Peter Rehberg πέθανε το καλοκαίρι του 2021 σε ηλικία 53 ετών.
To Thankful είναι ο δικός της «εγκάρδιος φόρος τιμής, ακριβής ως προς τη μεθοδολογία και το πνεύμα του».
5. Sophia Jani, Teresa Allgaier - Six Pieces for Solo Violin [Squama]
Modern Classical, Chamber Music
Sophi Jani: Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον στο βιολί ως όργανο είναι ότι έχει παραμείνει το ίδιο για εκατοντάδες χρόνια. Οι μεγάλοι σημαντικοί κύκλοι έργων για βιολί, όπως αυτοί των Biber, Bach, Paganini, Ysaÿe ή Sciarrino, δεν αποτελούσαν τόσο αντίδραση στην εξέλιξη του ίδιου του οργάνου – σε αντίθεση με το πιάνο, για παράδειγμα – αλλά αφορούσαν το είδος της μουσικής που μπορούσε να γραφτεί πάνω σε αυτό, μέσα στις δυνατότητες των εκτελεστών. Το ρεπερτόριο εξελίχθηκε περισσότερο με βάση τα γούστα μιας συγκεκριμένης περιόδου και το ποιος έγραφε για ποιον, παρά από την τεχνική πρόοδο. Όταν συνεργάστηκα με τη βιολονίστρια Teresa Allgaier για να δουλέψουμε πάνω στη μουσική για βιολί, αναρωτηθήκαμε ποια θα μπορούσε να είναι η δική μας συμβολή ως δύο γυναίκες του 21ου αιώνα σε αυτό το πλαίσιο.
Δουλέψαμε στα Six Pieces συστηματικά για περίπου τρία χρόνια. Αυτό που ήταν ασυνήθιστο στη διαδικασία μας ήταν ότι δουλέψαμε εξαιρετικά στενά μαζί, παρόλο που οι ρόλοι εκτελεστή-συνθέτη ήταν σαφώς διαχωρισμένοι. Αρχικά, συναντιόμασταν μία φορά την εβδομάδα για να πειραματιστούμε και να ηχογραφήσουμε σύντομες φράσεις και μουσικά σκίτσα, κάτι που μου έδινε την ευκαιρία να αναπτύξω τις πρώτες μου ιδέες ακούγοντας τη μουσική που δημιουργούνταν, και όχι απλώς καθισμένη μπροστά από μια παρτιτούρα. Αργότερα στη διαδικασία της σύνθεσης, διατηρήσαμε περιστασιακά αυτή την προσέγγιση και της έστελνα την παρτιτούρα ενός μεγαλύτερου αποσπάσματος, το οποίο δούλευε και μου επέστρεφε μια ηχογράφηση. Επειδή δεν είχαμε μια σαφή προθεσμία, μπόρεσα να ξαναδουλέψω τη μουσική μέχρι να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου κάθε φράση ήταν ακριβώς εκεί που τη θέλαμε. Το αποτέλεσμα ήταν έξι διαφορετικά κομμάτια, καθώς και μια μικρότερη εισαγωγή, για να καλωσορίσουμε τον ακροατή στον κόσμο της μουσικής του σόλο βιολιού.
Ως συνθέτης, το να γράφω μουσική για σόλο βιολί με έκανε να νιώθω κάποιες φορές σαν να παίζω ένα παιχνίδι σκακιού. Υπήρχαν στιγμές που το να αναπτύξω μια μουσική ιδέα σε αυτό το όργανο ήταν πολύ δύσκολο, καθώς μπορεί γρήγορα να οδηγηθείς σε αδιέξοδο από την άποψη των φυσικών δυνατοτήτων του εκτελεστή. Έτσι, όταν ξεκινούσα με μια ιδέα, έπρεπε να σκεφτώ από την αρχή πού θα οδηγούσε. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο όταν επιλέγεις μια περιορισμένη, μινιμαλιστική μουσική γλώσσα, που στη δική μου περίπτωση συχνά σημαίνει τροπική αρμονία (modal harmony) και μουσικές ιδέες βασισμένες σε τρίτες (triads) και πέμπτες (fifths). Ο εκτελεστής αντιμετωπίζει εδώ μια τεράστια πρόκληση, επειδή αυτού του είδους η μουσική λειτουργεί μόνο αν παίζεται με άνεση και απόλυτη ακρίβεια.
Όπως έγραψε ο David Lang στις σημειώσεις που συνοδεύουν τα Six Pieces: «(…) η απλότητα είναι το αποτέλεσμα του να κρύβεις όλη τη σκληρή δουλειά που έγινε για να δημιουργηθεί. Μερικές φορές, το πιο περίπλοκο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να προσπαθήσει να δημιουργήσει κάτι που να μοιάζει ανεπιτήδευτο· απαιτεί πολλή προσπάθεια για να μας κάνει να νιώθουμε πως κάτι είναι αβίαστο». Νομίζω πως αυτό αποτυπώνει πολύ καλά την ουσία των Six Pieces.
Composer Sophia Jani on her Six Pieces for Solo Violin [λινκ]
6. Félicia Atkinson - Space As An Instrument [Shelter Press]
Ambient, Electroacoustic, Spoken Word, Field Recordings, ASMR, Drone, Modern Classical ≈ calm, peaceful, repetitive, melancholic, sparse, avant-garde, atmospheric, introspective, natural, female vocalist
“Standing but not facing completely what’s in front of me”
7. Gerald Cleaver - The Process [577 Records]
Detroit Techno, Jazz, IDM, Minimal Techno, Dub Techno ≈ suspenseful, mysterious, instrumental
«Το Ντιτρόιτ είναι η καρδιά μου. Είναι το περιβάλλον της φαντασίας μου απ’ τη στιγμή που ξεκίνησα. Θέλω αυτός ο δίσκος να ακουστεί σαν ένα μεγάλο mix, γιατί η έμπνευση προήλθε από το τραγούδι μου, "El Permanente", το οποίο ακούγεται προς το τέλος. Το ευχάριστο με αυτό (και με κάθε ηλεκτρονικό άλμπουμ για μένα) είναι ότι βασίζεται στο μεγάλο μου πάθος: τον αυτοσχεδιασμό. Δημιουργώ έναν ήχο που (με) εμπνέει, και μετά αρχίζω να αυτοσχεδιάζω. Αυτή είναι η κληρονομιά του Roscoe Mitchell. Για μένα, αυτό είναι ένα από τα πιο βαθιά μαθήματα (μουσικά και μη).»
8. Lia Kohl - Normal Sounds [Moon Glyph]
Electroacoustic, Sound Collage, Ambient, Field Recordings, Chamber Music, Drone, Glitch ≈ atmospheric, calm, soothing, instrumental, soft
Aly Eleanor: Ποια ήταν η σχέση σου με τη μουσική; Ποια ήταν κάποια από τα πρώτα πράγματα που σε έκαναν να παθιαστείς μαζί της;
Lia Kohl: Και οι δύο μου γονείς είναι μουσικοί, οπότε αυτό ήταν μια καλή αρχή. Αγαπώ τη μουσική, αλλά τη νιώθω περισσότερο σαν τον αέρα που αναπνέω, παρά σαν μια παθιασμένη σχέση. Όταν με ρωτούν για τις επιρροές μου, τείνω περισσότερο να αναφέρομαι στην ποίηση και στις εικαστικές τέχνες.
AE: Ποια ήταν τα καθοριστικά μουσικά σου ερεθίσματα, όταν συνειδητοποίησες ότι η μουσική γίνεται κάτι τόσο ενστικτώδες και ουσιαστικό για σένα;
LK: Όταν μετακόμισα στο Σικάγο λίγο περισσότερο από δέκα χρόνια πριν, ξεκίνησα να αυτοσχεδιάζω για πρώτη φορά. Το να πάρω τον αυτοσχεδιασμό πιο σοβαρά ήταν μια καθοριστική εμπειρία για μένα. Η ιδέα ότι μπορούσα να δημιουργήσω οποιονδήποτε ήχο με το τσέλο και ότι η αυτή η σύνθεση συνέβαινε σε πραγματικό χρόνο, συνδιαλεγόμενη με άλλους ανθρώπους. Αυτό ήταν που έβαλε την ακρόαση στο επίκεντρο για μένα, αντί της τεχνικής. Έχω κλασική εκπαίδευση και εκεί η έμφαση δίνεται στην επίτευξη ενός συγκεκριμένου στόχου, ενώ ο αυτοσχεδιασμός είναι κάτι που αναδύεται καθώς συμβαίνει. Ο αυτοσχεδιασμός άλλαξε τη σχέση μου με τον χρόνο, την ακρόαση και τη «συνομιλία» με άλλους μουσικούς που αγαπώ.
AE: Τι ήταν αυτό που σου τράβηξε την προσοχή σε αυτούς τους συγκεκριμένους ήχους αυτού του άλμπουμ; Όλοι αυτοί οι ήχοι που χρησιμοποιείς εκλαμβάνονται περισσότερο σαν ένα περιβάλλον, σαν μια «ηχητική αιθαλομίχλη», παρά σαν κάτι που ακούμε συνειδητά – όπως όταν χτυπά ένας συναγερμός αυτοκινήτου στον δρόμο και προσπαθείς να κοιμηθείς, και ξαφνικά σε κάνει να επανεξετάσεις τι μπορεί να είναι. Τι σε συνδέει με τους ήχους που χρησιμοποιείς;
LK: Στον δίσκο υπάρχουν δύο κατηγορίες ήχων. Υπάρχουν τυχαίοι ήχοι και πιο σκόπιμοι ήχοι, αλλά όλοι είναι ήχοι που έχουν δημιουργηθεί από ανθρώπους χωρίς να έχουν σκοπίμως κάποια μουσικότητα. Ξεκίνησα με τους «βόμβους» από ψυγεία – μπορεί να είναι δυνατοί και έντονοι με πολλές συχνότητες. Ήμουν σε περιοδεία και άρχισα να ηχογραφώ ήχους από ψυγεία σε διάφορα μέρη, όπως στο αεροδρόμιο. Μερικές φορές, στην πρακτική της ηχογράφησης πεδίου, αρχίζεις να ηχογραφείς ήχους και δεν συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για μια συλλογή μέχρι να έχεις μαζέψει αρκετούς. Μόλις άρχισα αυτή τη συλλογή, άρχισα να ακούω πιο συνειδητά αυτούς τους ήχους. Όπως, για παράδειγμα, τα τζινγκλ των self-checkout σε ένα αεροδρόμιο. Είναι απλά συνθεσάιζερ, αλλά δεν τα σκεφτόμαστε ως μουσική. Κάποιος έφτιαξε αυτόν τον ήχο, κάποιος αποφάσισε ότι αυτό θα συμβαίνει όταν είσαι στο Target και τελειώνεις την πληρωμή σου. Κάποιος πήρε αυτή την απόφαση, χωρίς να σκέφτεται καθόλου τη μουσική. Αλλά εγώ μπορώ να φτιάξω μουσική από αυτό, και μου φαίνεται ενδιαφέρον.
AE: Δεδομένου του παιχνιδιάρικου τρόπου με τον οποίο εξερευνάς αυτούς τους ήχους, είτε κρίνοντας τον τίτλο του άλμπουμ είτε μιμούμενη έναν ήχο από παγωτατζίδικο ή τον Patrick [Shiroishi] που σολάρει πάνω σε έναν συναγερμό αυτοκινήτου, είναι εύκολο να μην τους θεωρήσεις αρχικά ως χιουμοριστικούς, επειδή είναι συνήθως τόσο ασήμαντοι, αλλά εσύ τους επαναπροσδιορίζεις και τους κάνεις κάπως αστείους.
LK: Ω, χαίρομαι που αυτή είναι η εμπειρία σου.
AE: Σε ενδιαφέρει να βλέπεις αυτή την πλευρά των πραγμάτων;
LK: Νομίζω ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από δυνατότητες για παιχνίδι.
Listening to Space and Time: Lia Kohl’s Normal Sounds [λινκ]
9. Total Blue - Total Blue [Music From Memory]
Tribal Ambient, New Age, Progressive Electronic, Nu Jazz, Ambient Dub, Jazz Fusion ≈ atmospheric, lush, ethereal, mellow, nocturnal, summer, tribal, instrumental, mysterious, soothing, surreal, aquatic, warm
- Ακούω διαρκώς ένα «smooth» παίξιμο σε αυτό το δίσκο και αναρωτιέμαι τι σας οδήγησε σε αυτήν τη συγκεκριμένη ηχητική παλέτα;
Anthony: Ο πατέρας μου, Bob Calonico, είναι επαγγελματίας σαξοφωνίστας/κλαρινετίστας και δίδασκε τζαζ/συμφωνική στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ (και συμμετέχει στο άλμπουμ!). Με μεγάλωσε ακούγοντας καλλιτέχνες όπως ο Miles Davis, ο Coltrane, ο Michael Brecker, και οι Weather Report. Έτσι, για μένα, το fusion και το smooth είναι στοιχεία της τζαζ που πάντα αγαπούσα και μελετούσα. Είναι αυτή η αυθεντική αρμονία και ο ρυθμός που λατρεύω και αυτές οι απαλές αιθέριες ψηφιακές υφές βοηθούν για να εκφραστεί όλο αυτό. Επιπλέον, πάντα βασιζόμουν στον Al και τον Nick (τα άλλα μέλη της μπάντας) για να μου δείξουν τον δρόμο προς τη σωστή μουσική.
Ο Alex με έφερε σε επαφή με τον Jon Hassell το 2007 και με το Timeless του Abercrombie. Τείνω να προσελκύομαι από μουσική που είναι ταυτόχρονα smooth και βαθιά, όπως οι Lonnie Liston Smith and the Cosmic Echoes – επεξεργασμένα πιάνα που σε ταξιδεύουν μακριά αλλά και βαθιά μέσα στην καρδιά σου ταυτόχρονα. Ο Nick, επίσης, μου έδειξε το Akai EVI1000/EWV2000 synth horn που παίζω σε πολλά κομμάτια. Έχει έναν όμορφο αναλογικό τόνο και σε προκαλεί να παίξεις smooth φράσεις.
Total Blue: An interview with the LA trio about closet synths, torturous perfectionism, the Pacific Ocean, and aftershave [λινκ]
10. The Bug - Machine [Relapse]
Post-Industrial, Illbient,Ambient Dub ≈ heavy, repetitive, anxious, sampling, dark, cold, dense, ominous, noisy, apocalyptic, rhythmic, raw, atmospheric, instrumental, hypnotic, serious, mechanical
-Ποιο ήταν το βασικότερο στοιχείο που ήθελες να αποτυπώσεις με αυτές τις κυκλοφορίες;
-«Κυρίως, ήταν να δημιουργήσω μια νέα μορφή dub μουσικής που δεν την άκουγα. Είμαι ερωτευμένος με το dub και τη reggae εδώ και δεκαετίες, από τότε που ήμουν παιδί. Το punk και η reggae ήταν αλληλένδετα όταν μεγάλωνα, και η dub μουσική, οι παραγωγοί ο Scientist, ο King Tubby, ο Adrian Sherwood, ο Lee Perry, με ενέπνευσαν απίστευτα ως μουσικό παραγωγό. Η σύγχρονη dub μουσική ακούγεται παλιά και βαρετή. Ακούγεται επίπεδη και χωρίς έμπνευση. Αυτό που πήρα εγώ από τη dub μουσική ήταν πως ένιωθα ότι μεταδιδόταν από το μέλλον και είχε την αξία ενός "μελλοντικού σοκ", ενώ η περισσότερη σύγχρονη dub μουσική δεν ακούγεται έτσι.
»Νομίζω ότι ήθελα να δημιουργήσω dub μουσική που να εμπνέεται από την επιστημονική φαντασία. Νομίζω ότι ήταν ο William Gibson στο "Necromancer"… υπάρχει μια παράγραφος εκεί που μιλά για τη dub μουσική που μεταφέρεται στο σύμπαν, κάτι που δεν με αφορά. Όταν μιλάω για επιστημονική φαντασία, δεν εννοώ το διαστημικό έπος· αναφέρομαι στον J.G. Ballard, όταν μιλά για δυστοπία και τη δύσκολη σχέση μεταξύ ανθρώπων και τεχνολογίας.
»Ενώ όλοι φαίνεται να είναι εντελώς εμμονικοί με το να είναι αρεστοί, ήθελα να δημιουργήσω dub μουσική που σε κάποιους σίγουρα δεν θα άρεσε. Ήθελα βασικά να δοκιμάσω τα ηχοσυστήματα, τα αυτιά των ανθρώπων, τα σώματα και τις αντιλήψεις για το τι θα μπορούσε να είναι η dub και η dance μουσική, γιατί σίγουρα αυτά τα πράγματα δεν είναι παραδοσιακή dance μουσική. Αλλά στις συναυλίες μου, ο κόσμος τρελαίνεται με αυτά, και αυτός είναι ένας από τους κύριους στόχους μου… πρέπει να έχεις αυτή τη φυσική διέξοδο για την ένταση και τις απογοητεύσεις της ζωής. Νομίζω ότι πάντα έβλεπα τη μουσική μου ως καταλύτη γι’ αυτό. Ένα είδος εξορκισμού, απλά να ξεφορτωθείς τα πράγματα από τους ώμους σου, να τα βγάλεις έξω, και να χρησιμοποιήσεις τη μουσική ως καταλύτη για αυτό».
Future Shock: In Conversation with The Bug’s Kevin Martin [λινκ]
11. Nala Sinephro - Endlessness [Warp]
Jazz Fusion, Progressive Electronic, Space Ambient, ECM Style Jazz, Spiritual Jazz, Avant-Garde Jazz, Progressive Electronic, Nu Jazz, Third Stream ≈ hypnotic, space, lush, instrumental, soothing, progressive, calm, peaceful, mellow, ethereal, atmospheric, meditative, spiritual, soft, improvisation, repetitive, surreal, complex, psychedelic, nocturnal, futuristic, polyphonic, melancholic, melodic, dense, uplifting, eclectic, sentimental
12. Loidis - One Day [Incienso]
Microhouse, Dub Techno, Tech House ≈ repetitive, hypnotic, rhythmic, minimalistic, futuristic, atmospheric, soothing, nocturnal, lush, sampling, ethereal, mysterious, warm, psychedelic, sensual
- Mε το Οne Day, κατάφερες να βγάλεις το δίσκο της χρονιάς για το Resident Advisor. Είσαι ευχαριστημένος με την ανταπόκριση;
Με πολλούς τρόπους, το Loidis project μοιάζει πιο κοντά σε αυτό που ξεκίνησα ως Huerco S. Είναι μια επιστροφή σε μουσική πιο κοντά σε house και techno. Ίσως να έχω υπερβολική επίγνωση των 20ετών κύκλων που ανακυκλώνονται τα trends, αλλά να που είμαστε δύο δεκαετίες μακριά από τα ‘00s, και οι κυρίαρχες τάσεις στη dance μουσική γίνονται όλο και πιο μαξιμαλιστικές. Μου λείπει η αυτοσυγκράτηση, η διακριτικότητα και ο αισθησιασμός. Όσο κι αν εκτιμώ κάθε αναγνώριση για τον δίσκο, θα προτιμούσα περισσότερα bookings. Οπότε, αν είσαι promoter που το διαβάζει αυτό: πάρε με τηλ!
RA.965 Loidis [λινκ]
13. The Necks - Bleed [Northern Sky]
Ambient, Avant-Garde Jazz ≈ atmospheric, instrumental, calm, sparse, mysterious, soothing, minimalistic, meditative
Οι άνθρωποι συχνά μας ρωτούν: «Δηλαδή δεν κάνετε ποτέ πρόβες;» λες και είναι κάτι ασυνήθιστο. Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε πρόβες για να δημιουργήσουμε αυτό που θέλουμε. Δεν θέλουμε να ξέρουμε πού πηγαίνουμε — τουλάχιστον μέσω μιας λογικής διαδικασίας. Πιθανόν μετά από 38 χρόνια που παίζουμε μαζί να υπάρχει κάτι βαθιά μέσα μας που μας δίνει μια αίσθηση του πού πηγαίνουμε, αλλά δεν θέλουμε να έχουμε μια λογική ιδέα ή μια προκαθορισμένη πορεία για το τι θέλουμε να παρουσιάσουμε.
Όλα είναι διαισθητικά: Δεν κάθομαι στο πιάνο λέγοντας: «Εντάξει, εδώ θα παίξω κάτι μελωδικό». Απλώς παίζω πιάνο, και αυτό που προκύπτει είναι πιο περίπλοκο από οτιδήποτε θα μπορούσα να σκεφτώ μέσα στη πλαίσια της λογικής. Θέλω να συγκινηθώ ή να ψυχαγωγηθώ από αυτό που έχω δημιουργήσει, όπως πιστεύω θέλει κάθε καλλιτέχνης. Θέλουμε να νιώσουμε ενδιαφέρον όταν ακούμε κάτι που κάναμε: «Ουάου, δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό ή γιατί φαίνεται να λειτουργεί». Ένας τρόπος να το πετύχεις αυτό είναι να κάνεις στην άκρη, να απομακρύνεις τον εαυτό σου από την ορθολογική διαδικασία της δημιουργίας.
The Necks are keeping it normal [λινκ]
14. Milan W. - Leave Another Day [STROOM]
Neo-Psychedelia, Dream Pop, Ambient Pop ≈ longing, dark, melancholic, sad, rhythmic, psychedelic, breakup, atmospheric, love, passionate, mysterious, hypnotic
Dean Blunt x [place your preferred reference here]
15. KMRU - Natur [Touch]
Drone, Noise, Ambient,Field Recordings, Musique concrète, Dark Ambient ≈ nocturnal, dark, noisy, nature, atmospheric, instrumental, hypnotic, avant-garde, mechanical, ethereal, suspenseful, ominous, melancholic
Οι νύχτες στο Βερολίνο είναι πολύ ήσυχες σε σύγκριση με αυτές στο Ναϊρόμπι, όπου ακούγονται ήχοι από αμέτρητα έντομα και κελαηδίσματα πουλιών. Έτσι, όταν είμαι στο Ναϊρόμπι, αφήνω το μαγνητοφωνάκι μου έξω στο παράθυρο τη νύχτα, ώστε να μπορώ να ακούω τις ηχογραφήσεις κατά τη διάρκεια των νυχτών στο Βερολίνο, όταν γίνονται υπερβολικά ήσυχες.
Το Νatur δημιουργήθηκε αρχικά το 2022, και από τότε ο KMRU το έχει καθιερώσει ως βασικό στοιχείο των ζωντανών εμφανίσεών του, τροποποιώντας και διαμορφώνοντάς το καθώς το παρουσίαζε σε περιοδείες με τον Fennesz μέχρι τη φετινή του κυκλοφορία. «Έγινα ένα με αυτό, συγχωνεύτηκα μαζί του μέσα από τις παραστάσεις και τις περιοδείες.»
Nurturing sonic worlds: potentials of field recording with KMRU [λινκ]
16. More Eaze - lacuna and parlor [Mondoj]
Ambient, Ambient Americana, Electroacoustic, Post-Minimalism ≈ calm, mellow, ethereal, minimalistic, suspenseful, instrumental
«Η ιδέα της αυτοκρατορίας και της παρακμής είναι πάντα στο μυαλό μας. Μεγάλωσα στα πιο κλασικά αμερικανικά προάστια, στο Σαν Αντόνιο. Μόλις το δεις, δεν μπορείς να κάνεις πως δεν το είδες. Πάντα υπάρχει κάτι κακό που παραμονεύει και οι άνθρωποι στα προάστια – ειδικά στα προάστια του Τέξας – φοβούνται πάρα πολύ για τα πάντα. Η μαμά μου ζει στο Σαν Αντόνιο και υπάρχει ένα παγωτατζίδικο που περνάει στη γειτονιά της. Μου είπε ότι οι γείτονες πιστεύουν ότι είναι κάποιος που παρακολουθεί τα σπίτια για να τα κλέψει. Η εικόνα μοιάζει τόσο ειδυλλιακή αλλά είναι γεμάτη παράνοια και έναν περίεργο τύπο θυμού και καχυποψίας.»
«Προσπάθησα να απορρίψω τις ρίζες μου στην Αμερικάνα, αλλά στην πραγματικότητα νιώθω πιο ελεύθερη να αγκαλιάσω αυτή την πλευρά από τότε που έφυγα από το Τέξας. Για μένα, η Αμερικάνα είναι κάτι πολύ περισσότερο απ’ αυτό που φαίνεται. Είναι βαθύτερη και πιο παράξενη από αυτό που πολλοί θεωρούν. Έχει κάτι πολύ περίεργο και “λιντσεϊκό” όταν αρχίζεις να την ξετυλίγεις. Κάτι που πολλοί άνθρωποι που απλώς τη βλέπουν επιφανειακά το χάνουν.»
A Lone Star: More Eaze Interviewed [λινκ]
17. Helado Negro - PHASOR [4AD]
Neo-Psychedelia, Indietronica, Ambient Pop, Indie Pop ≈ mellow, soft, warm, atmospheric, male vocalist, soothing, psychedelic, hypnotic, love, aquatic, progressive, ethereal, lush
* Το Phasor είναι μια μαθηματική έννοια που χρησιμοποιείται στη φυσική και την ηλεκτρολογία για να περιγράψει κυματικές ή περιοδικές κινήσεις, όπως αυτές που συμβαίνουν στο ηλεκτρικό ρεύμα ή στις δονήσεις. Για παράδειγμα αν δύο κύματα έχουν διαφορετική φάση (είναι «εκτός συγχρονισμού»), τα phasors τους δείχνουν πώς αυτά τα κύματα συνδυάζονται. Μπορεί να ενισχύονται ή να αλληλοακυρώνονται, όπως συμβαίνει όταν δύο πέτρες πέσουν στο νερό και δημιουργούν κυματισμούς.
- Πες μου για τον τίτλο, PHASOR. Διάβασα το δελτίο τύπου σου και έχω μια βασική ιδέα για την έννοια, αλλά δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένος με τη φυσική, οπότε ίσως μπορείς να με βοηθήσεις να καταλάβω.
Χωρίς να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, ομολογώ ότι έφαγα πολλά μανιτάρια όσο δούλευα αυτόν τον δίσκο. Ήξερα τι σήμαινε, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήξερα τι σήμαινε. Οπότε νομίζω ότι η κύρια πρόθεσή μου ήταν, "Τι σημαίνει αυτό; Θα με κάνει να το σκέφτομαι για πολύ καιρό; Το καταλαβαίνω καν; Είναι υποτίθεται κάτι βαθύ;"
Δεν υποτίθεται ότι πρέπει να είναι πολύ βαθύ, αλλά μου άρεσε ο ορισμός. Μου αρέσει η ιδέα του PHASOR ως μια μέτρηση του χρόνου για μένα, αυτή η αλληλοεπικάλυψη των ταλαντώσεων με ό,τι κάνω, και κάπως συνειδητοποιώντας ότι έχω ξεπεράσει τον παλιό εαυτό μου. Και τώρα είμαι εντάξει. Νιώθω καλά με αυτό το άτομο που είμαι αυτή τη στιγμή. Είναι κάπως σαν να κάνεις μια απογραφή αυτής της στιγμής.
Futurism Restated #51.5: Helado Negro Interviewed [λινκ, paywall]
18. ENDON - Fall Of Spring [Thrill Jockey]
Death Industrial, Dark Ambient, Power Noise, Harsh Noise ≈ surreal, anxious, sampling, dark, death, dissonant, dense, noisy, scary, rhythmic, infernal, avant-garde, atmospheric, male vocalist, mechanical
FACTS
1. Don’t look at me.
2. This is punishment, Time does not heal.
3. Everything is substitute.
- Πείτε μας για τη δημιουργία του νέου σας άλμπουμ "Fall of Spring".
M: Προσπαθούσα να δημιουργήσω οργανική μουσική με ανόργανα υλικά.
A: Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος για το τι θα έπρεπε να κάνουν οι ENDON μετά από μια δραστική αλλαγή στη σύνθεση του συγκροτήματος (αποχώρηση του ντράμερ + θάνατος ενός μέλους και αδερφού άλλου μέλους του συγκροτήματος). Όμως, μόλις αρχίσαμε να γράφουμε, τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα απ' ό,τι περιμέναμε. Χαλαρώσαμε πλήρως, η διαδικασία ομαλοποιήθηκε, οπότε μπορέσαμε να εξερευνήσουμε διάφορες ιδέες και τα τραγούδια πήραν σχήμα αναλόγως.
N: Έμοιαζε σαν να βρισκόμουν επιτυχώς σε ένα αναπτυξιακό στάδιο απόκτησης μιας νέας γλώσσας.
11+3 questionnaire: ENDON [λινκ]
19. Arooj Aftab - Night Reign [Verve]
Chamber Jazz, Chamber Folk ≈ nocturnal, lush, peaceful, hypnotic, introspective, soothing, autumn, poetic, meditative, spiritual, ethereal, pastoral, love
Είμαι περίεργος να μάθω τι πιστεύουν οι υπέρμαχοι της παράδοσης για τη μουσική της στο Πακιστάν. «Νομίζω ότι όλοι είναι εντάξει με αυτό», απαντά μετά από μια παύση. «Δεν πιστεύω ότι είναι υπερβολικά προστατευτικοί απέναντι στην εξέλιξη της παράδοσης». Αν μη τι άλλο, λέει, όλοι όσοι έχει μιλήσει μαζί τους ήταν «γεμάτοι δέος», επειδή, μέσω του Vulture Prince, «τα Ουρντού έγιναν cool και γνωστά. Νομίζω ότι δημιούργησα νέους ορίζοντες για αυτούς». Τα παραπάνω τα συνδέει με ένα λιγότερο γνωστό δεσμό ανάμεσα στον θρυλικό Πακιστανό τραγουδιστή qawwali, Nusrat Fateh Ali Khan, και τον Jeff Buckley τη δεκαετία του '90 – (ο Buckley είχε εκατοντάδες κασέτες με ηχογραφήσεις qawwali και μάλιστα διασκεύασε το «Yeh Jo Halka Halka Suroor Hai» του Khan κατά τη διάρκεια μιας εμφάνισής του στο καφέ Sin-é στη συνοικία East Village της Νέας Υόρκης το 1993) – πυροδοτώντας μια δημιουργική σχέση που οδήγησε τον Khan να συνεργαστεί περαιτέρω με τον Peter Gabriel πριν από τον θάνατό του το 1997, σε ηλικία 48 ετών. «Άρχιζε να δημιουργεί μια σύνδεση μεταξύ των δύο κόσμων», μου λέει για τα τελευταία χρόνια του Khan. «Και αισθάνομαι ότι κάνω το ίδιο πράγμα. Έχει παρόμοιο αντίκτυπο».
The Night Becomes a Great Friend: Arooj Aftab Interviewed [λινκ]
20. Jlin - Akoma [Planet Mu]
Footwork, IDM ≈ mysterious, rhythmic, complex, cold, energetic, suspenseful, futuristic, manic, repetitive, dissonant, atmospheric
- Το Akoma είναι μια λέξη από τη Γκάνα που σημαίνει «καρδιά». Πώς συνδέεται με το άλμπουμ;
Jlin: Το τύμπανο είναι η αρχική καρδιά —ο παλμός της ζωής. Ήθελα αυτός ο δίσκος να αντικατοπτρίζει αυτή την ιδέα, γι’ αυτό xρησιμοποιώ ένα ευρύ φάσμα κρουστών. Δεν ήταν απαραίτητα μια συνειδητή πρόθεση από την αρχή· απλώς δημιουργούσα. Αλλά μου αρέσει να νιώθω τον ρυθμό με διάφορους τρόπους. Ο χτύπος των κρουστών, αυτή η «καρδιά», για μένα αντιπροσωπεύει τον εσωτερικό μου κόσμο, την πιο ευάλωτη πλευρά μου, και την προσπάθειά μου να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό κάθε φορά.
Jlin revels in the mystery of creation [link]
«Την πρώτη φορά που συνάντησα τον Philip Glass, έκλαψα», λέει. «Μου είπε ότι ήταν πολύ περήφανος για μένα. Ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή. Του είπα απλά: "Έχω τόσες πολλές ερωτήσεις για εσάς, κύριε". Και μου απάντησε: "Τα πας περίφημα... Αλλά να έχεις υπομονή με τον εαυτό σου, γιατί μερικές φορές ακούω ότι χάνεις την υπομονή σου... Να είσαι υπομονετική και να αγκαλιάζεις αυτή τη ματαίωση, γιατί αυτή θα σε οδηγήσει εκεί που θέλεις να φτάσεις." Από τότε προσπαθώ.»
Όταν η οραματίστηκε την ιδέα να συμπεριλάβει τον είδωλό της στο άλμπουμ της, του πρότεινε απλώς να ηχογραφήσει τον εαυτό του να εξασκείται στο πιάνο στις πέντε το πρωί, όπως συνηθίζει, και εκείνος το έκανε.
Η Jlin θυμάται την πρώτη φορά που έπαιξε το ολοκληρωμένο κομμάτι στον Glass: «Καθόταν δίπλα μου και θυμάμαι ότι σε ένα σημείο έπιασε το γόνατό μου γιατί δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που άκουγε. Όταν τελείωσα, μου είπε: "Παίξ’ το ξανά."»
From footwork to infinity: Jlin is an era-defining artist [link]
~kouragio, the soundtrack [1-50]
Rafael Toral - Spectral Evolution
Astrid Sonne - Great Doubt
Sarah Davachi - The Head As Form’d In The Crier’s Choir
Klara Lewis - Thankful
Sophia Jani, Teresa Allgaier - Six Pieces for Solo Violin
Felicia Atkinson - Space As An Instrument
Gerald Cleaver - The Process
Total Blue - Total Blue
Lia Kohl - Normal Sounds
The Bug - Machine
Nala Sinephro - Endlessness
Loidis - One Day
The Necks - Bleed
Milan W. - Leave Another Day
KMRU - Natur
More Eaze - lacuna and parlor
Helado Negro - PHASOR
ENDON - Fall of Spring
Arooj Aftab - Night Reign
Jlin - Akoma
Aaron Dilloway, John Cage - Rozart Mix
Charli XCX - BRAT
Julian Sartorius - Hidden Tracks: Domodossola – Weissmies
Ulla, Ultrafog - It Means A Lot
Oren Ambarchi, Johan Berthling, Andreas Werliin - Ghosted II
More Eaze, Pardo, Glass - Paris Paris, Texas Texas
Civilistjävel! - Brödföda
Nikolaienko - Meta
Ryuichi Sakamoto - Opus
Jakob Bro - Taking Turns
Jonnine - Southside Girl
Fergus Jones, Perko - Ephemera
Holy Tongue, Shackleton - The Tumbling Psychic Joy of Now
Doechii - Alligator Bites Never Heal
Donato Dozzy - Magda
Fabiano Do Nascimento, Sam Gendel - The Room
Eiko Ishibashi - Evil Does Not Exist
NUG - Bong Boat
Container - Yacker
Jonas Munk - Mirror Phase
Claire Rousay - Sentiment
Jeff Parker, ETA IVtet - The Way Out Of Easy
Sissi Rada - Demeter in Aexone
Ekuka Morris Sirikiti - TE-KWARO ALANGO-EKUKU
Xylitol - Anemones
SML - Small Medium Large
LI YILEI - Nonage
Läuten der Seele - Die Reise zur Monsalwäsche
The Body, Dis Fig - Orchards of a Futile Heaven
Adam Wiltzie - Eleven Fugues for Sodium Pentothal
επιστρέφουμε σύντομαxx, kouragio