Στο σημερινό #kouragio ασχολούμαστε με τα θρεπτικά συστατικά της χρονιάς που φεύγει. Μουσική κατά κύριο λόγο αλλά και ταινίες, ίσως και σειρές. Κατά κάποιο τρόπο τα καλύτερα της χρονιάς. Αυτά που βοήθησαν περισσότερο κι αυτά που χτύπησαν ευαίσθητες χορδές κι αυτά που ταρακούνησαν. Το κύριο βάρος βέβαια θα πέσει στη μουσική που είναι η κύρια τροφή και η ενασχόληση αρκετά πιο συστηματική. Θα ακολουθήσουν αναλυτικές οδηγίες.
Για τις ταινίες η προσέγγιση θα είναι διαφορετική γιατί η χρονιά που φεύγει αφήνει δύο πολύ ενδιαφέροντα trends που οπωσδήποτε πρέπει να αναφερθούν. Εδώ δεν θα γίνει απόπειρα για λίστα. Ξεκινάμε αμέσως με τις κινούμενες εικόνες
Barbenheimer
Η ταυτόχρονη πρεμιέρα των ταινιών Barbie και Οppenheimer δημιούργησε ένα τεράστιο hype πολύ πριν φτάσει η 21η Ιουλίου που θα τις βλέπαμε στις αίθουσες. Ο λόγος ήταν πως πρόκειται για δύο ταινίες που (δικαίως) εμφανίστηκαν σαν τα δύο πιθανά blockbusters της χρονιάς. O Oppenheimer ήταν η νέα ταινία του Christofer Nolan και η Barbie ήταν απλά μια ταινία για την… Βarbie με μια κάπως πιο αντισυμβατική προσέγγιση. Αν μέναμε στη θεωρία, όλο αυτό θα μπορούσαμε να το προσπεράσουμε ως ένα pop φαινόμενο της χρονιάς όμως η πραγματικότητα αποδείχθηκε πολύ πιο ενδιαφέρουσα.
Κοιτώντας προσεκτικά τις πιο δημοφιλείς ταινίες τα τελευταία είκοσι χρόνια είναι αδύνατο να βρει κανείς πολλές άλλες που να προκάλεσαν τόσο πολύ διάλογο και ενδιαφέρον σχετικά μ’ αυτό που ήθελαν να πουν (αν ήθελαν και τίποτα). O Joker του 2019 είναι μια τέτοια περίπτωση για τον τρόπο απεικόνισης μιας ψυχικής ασθένειας, τα «Πάθη του Χριστού» του 2004 άλλη μια, πρωτίστως για την ωμότητά της. O Ratatouille και το Wall-E που κυκλοφόρησε η Pixar το 2007 και 2008 είναι αριστουργήματα αλλά η θέση τους ψηλά στις εισπράξεις οφείλεται κυρίως στο ότι ήταν «παιδικές» ταινίες και όχι για την σοφία τους. Ας προσθέσουμε με το ζόρι και το το Deadpool του 2016 με τον queer πρωταγωνιστή σούπερ-ήρωα και κάπου εκεί κλείνει η συζήτηση. Όλες οι άλλες ταινίες που ξεχώρισαν στο box office την τελευταία εικοσαετία είναι κατά κύριο λόγο καλύτερες ή χειρότερες ταινίες φτιαγμένες για διασκέδαση.
O Οppenheimer και η Barbie σίγουρα προσφέρουν «διασκέδαση» αλλά για πολύ διαφορετικούς λόγους ή κάθε μια άφησαν ένα πολύ μεγάλο πολιτιστικό αποτύπωμα που ξεπέρασε τα όρια της ποπ κουλτούρας. Ας ξεκινήσουμε απ’ τα εύκολα και τη βιογραφία του Oppenheimer από τον Christofer Nolan. Δεν πρόκειται για κάποιο αριστούργημα (gnomi mou) αλλά η ιστορία του ανθρώπου που κατασκεύασε τις ατομικές βόμβες που ισοπέδωσαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι πραγματικά χτύπησε φλέβα χρυσού ως πως το πόσο επίκαιρη κατάφερε να γίνει τη χρονιά που η τεχνητή νοημοσύνη κυριάρχησε, μακράν, στον παγκόσμιο δημόσιο διάλογο. Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Φέτος στη Wikipedia το πιο δημοφιλές άρθρο ήταν αυτό του Chat GPT και το δεύτερο του Oppenheimer. Aυτό σημαίνει πραγματικός πολιτιστικός αντίκτυπος. Για την αναλογία των δύο μεγεθών έχουμε ασχοληθεί ιδιαίτερα στο #kouragio.
Η Barbie είναι μια κατηγορία μόνη της. Gnomi mou και πάλι, αλλά εδώ νομίζω ο χαρακτηρισμός αριστούργημα δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα και μάλιστα μιλάμε για ένα αριστούργημα με όρους κυρίως κινηματογραφικούς. Τα πάντα σ’ αυτή την ταινία θα μπορούσαν να έχουν πάει στραβά κι όμως η Greta Gerwig σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος μαζί με τον σύντροφό της Noah Baumbach, έχει καταφέρει να πετύχει μια φοβερή ισορροπία παρουσιάζοντας μια εξ ορισμού mainstream ταινία με βάθος και πολυπλοκότητα που άνετα μπορεί να γίνει κατανοητή από μια κοπέλα 15 χρονών και ταυτόχρονα να δώσει φοβερό υλικό για συζήτηση στη μητέρα ή τον πατέρα της. (Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε η ταινία έχει χαρακτηριστεί ακατάλληλη για ηλικίες κάτω των 13.). Ο σαφέστατος και ξεκάθαρος τρόπος που προσεγγίζει υπαρξιακά ζητήματα σύγχρονου φεμινισμού χρησιμοποιώντας ως εργαλείο το κατεξοχήν σύμβολο της σύγχρονης γυναικείας καταπίεσης, την Barbie, χωρίς μάλιστα να μπει καθόλου στα νερά της προβλέψιμης και πολλές φορές τοξικής woke κουλτούρας και ταυτόχρονα όλα αυτά να τα πληρώνει η Mattel (η εταιρεία που κατασκευάζει τις κούκλες), συνιστούν ένα μικρό θαύμα. Καθόλου τυχαία πρόκειται για μια ταινία που έχει προκαλέσει ακραίες αντιδράσεις είτε θαυμασμού είτε απέχθειας, έχει αναλυθεί όσο καμία άλλη φέτος και βέβαια βρίσκεται πολύ ψηλά στις περισσότερες λίστες με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
Υπάρχουν κι άλλες πολλές καλές και ενδιαφέρουσες ταινίες που κυκλοφόρησαν το 2023. Μπροστά όμως στον αντίκτυπο των παραπάνω το #kouragio θεωρεί πως δεν έχει η νόημα η κουβέντα για οτιδήποτε διαφορετικό. Αν δεν τις έχετε δει, μην τρέξετε να τις δείτε. Δείτε μόνο την Barbie με την ησυχία σας.
TV?
Η αλήθεια είναι πως φέτος πρέπει να είδα τις λιγότερες σειρές εδώ και κάμποσα χρόνια. Διαβάζοντας διάφορα από δω κι από κει, καταλαβαίνω πως το 2023 ήταν μια καλή χρονιά με πολλές και καλές σειρές και έχω κρατήσει τις σημειώσεις μου. Απ’ αυτά που είδαμε στο #kouragio πάντως υπάρχουν κάποια που ξεχωρίζουν με άνεση.
Tρεις εύκολες προτάσεις και μια σειρά που μάλλον πέρασε απαρατήρητη (γιατί είναι ευρωπαϊκή-ιταλική) αλλά αξίζει τον χρόνο σας.
Βeef
The Bear
The Curse (δεν έχει ολοκληρωθεί αλλά δεν έχει και σημασία)
Τhe Lying Life Of Adults
(Για σχεδόν όλες τις λίστες κριτικών και μέσων με τις καλύτερες ταινίες, σειρές, μουσικές, βιβλία κλπ μπορείτε να πάτε μια βόλτα από εδώ)
Μουσική
Το 2023 ήταν μια πολύ γεμάτη μουσική χρονιά για το #kouragio. Aκούσαμε και κυρίως ευχαριστηθήκαμε πολλές και καλές κυκλοφορίες με το μυαλό πάντα κουρδισμένο στο να κρατά σημειώσεις για τα καλύτερα της χρονιάς -πάντα όσο πιο υποκειμενικά γίνεται. Οι κυκλοφορίες κάθε χρόνο είναι χιλιάδες, ούτε ο πιο έμπειρος μουσικοκριτικός δεν μπορεί να ακούσει ένα σεβαστό ποσοστό από όλα όσα μπορεί να τον ενδιέφεραν. Όπως και να’ χει τα καλύτερα άλμπουμ που άκουσα εγώ κινούνται περισσότερο στο χώρο της ηλεκτρονικής και πειραματικής μουσικής. Οι ρυθμοί κατεβαίνουν και η μουσική είναι κάπως διαφορετική σε σχέση με την #kouragioplaylist η οποία εμπλουτίζεται τα τελευταία δύο χρόνια με διαφορετικό σκεπτικό.
Τα τελευταία 15 χρόνια που φτιάχνω λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς για το μόνο πράγμα που δεν είχα ποτέ καμία αμφιβολία είναι για το ποιο άλμπουμ θα έμπαινε στην πρώτη θέση. Πίστευα μάλιστα ότι είναι κάπως αφύσικο να μην μπορεί να ξεχωρίσει κανείς με σιγουριά αυτό που του άρεσε περισσότερο. Άλλωστε, όπως και οι περισσότεροι που φτιάχνουν και μοιράζονται μεταξύ τους λίστες στην εποχή του διαδικτύου, τα κριτήρια είναι υποκειμενικά.
Φέτος αυτή η σιγουριά για την πρωτιά παραμένει αλλά με ένα διαφορετικό και παράδοξο τρόπο. Μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω μόνο μια κυκλοφορία. Κάθε τόσο, για κάποιο διαφορετικό λόγο, αλλάζω τη σειρά στην κορυφή. Κι αυτό είναι ό,τι χρειάζεται να ξέρετε για το πόσο πολύ μου άρεσαν τα άλμπουμ που ακολουθούν.
Γιατί όμως αυτός ο ασαφής πρόλογος; Διότι πιστεύω πως οι περισσότεροι που διαβάζετε αυτή τη στιγμή δεν έχετε ιδέα για όσα θα ακολουθήσουν, ανεξάρτητα όμως από προσωπικές αισθητικές προτιμήσεις και γούστα, αν κάποιος ενδιαφέρεται και βρίσκει ευχαρίστηση στο να ακούει ή να ασχολείται γενικότερα με τη μουσική δεν αποκλείεται να βρει κάτι που να του κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Οδηγίες χρήσεως, μέρος Α’
Η λίστα παρουσιάζεται υπό το πρίσμα των “δεδομένων” και της κυριαρχίας του Spotify ως το κύριο μέσο τόσο για την αναπαραγωγή μουσικής όσο και για τη διαμόρφωση μουσικών συνειδήσεων.
Για να σας βοηθήσω να επιλέξετε θα αναλάβω εγώ το το ρόλο του Spotify και σε κάθε άλμπουμ της λίστας θα υπάρχουν κάποιοι αριθμητικοί δείκτες με κάποια βασικά χαρακτηριστικά κάθε άλμπουμ σύμφωνα με το Spotify, κάποια συγκριτικά στοιχεία μεταξύ των άλμπουμ της λίστας και τον δείκτη ~qd value τον οποίο δημιουργώ αμέσως τώρα και θα δείχνει το πόσο εύκολη ή δύσκολη θεωρώ πως είναι η ακρόαση του κάθε άλμπουμ. Είναι συναρπαστικό, το ξέρω, αλλά περισσότερα σε λίγο.
Κάθε κομμάτι που ανεβαίνει στο Spotify αναλύεται αυτόματα και του προσδίδονται κάποιες ιδιότητες με τη μορφή “metadata”, δηλαδή δεδομένων που το ταυτοποιούν με βάση κάποια προκαθορισμένα κριτήρια. Τελικός σκοπός, φυσικά, το σερβίρισμα κατάλληλης μουσικής στον κάθε χρήστη ώστε να μεγιστοποιείται ο χρόνος χρήσης της εφαρμογής και τα κέρδη της επιχείρησης. Αντίθετα από άλλους αλγορίθμους, όπως για παράδειγμα του Νetflix που αδυνατεί να μου προτείνει κάτι της προκοπής, η προσωπική μου εμπειρία των τελευταίων πολλών χρόνων λέει ότι ο αλγόριθμος του Spotify είναι πολύ επιτυχημένος στο να δημιουργεί προσωποποιημένες, «σωστές» και συνεκτικές λίστες, οπότε βρίσκω μια αξία στο να δούμε και πως, περίπου, γίνεται αυτό.
Για το λόγο αυτό έφτιαξα ένα custom Chat GPT που το ονόμασα Κιμ, όπως τη γάτα μου, του έδωσα όλα τα metadata και κάποιες βασικές οδηγίες και στη συνέχεια ξεκίνησα να του κάνω ερωτήσεις.
Αν θέλετε να κάνετε τις δικές σας ερωτήσεις στην Κιμ για να μάθετε σπουδαία πράγματα, όπως το πιο είναι το πιο περίεργο ή το πιο κατάλληλο άλμπουμ για εσάς βάση του προσωπικού σας γούστου, αν θέλετε να δημιουργήσετε από το μηδέν τα δικά σας κριτήρια που θα καταλήξουν στη δημιουργία μιας playlist, ας πούμε, αφήστε ένα σχόλιο ή απαντήστε με μέιλ. Είναι συναρπαστικό, το ξέρω.
Το Spotify θεωρεί πως η μουσική ως «οντότητα» αποτελείται από 12 μέρη τα οποία στην πλειοψηφία τους βαθμολογούνται με ένα τετραψήφιο δεκαδικό αριθμό από το 0 έως το 1. Για παράδειγμα 0,492. Ο αριθμός αυτός δείχνει πόσο κοντά ή μακριά βρίσκεται το κομμάτι σε σχέση με την κάθε ιδιότητα. Αυτά τα στοιχεία σε συνδυασμό με πολλά άλλα, όπως το μουσικό είδος του κομματιού και του καλλιτέχνη, η ημερομηνία κυκλοφορίας, οι προσωπικές επιλογές του κάθε χρήστη, οι playlist που φτιάχνει, οι επιλογές των φίλων του κ.α. κάνουν τον αλγόριθμο να λειτουργεί.
Tα όσα αναφέρονται παρακάτω είναι δική μου μετάφραση όλων των ορισμών που δίνει το ίδιο το Spotify και απευθύνονται σε developers που ενδιαφέρονται να φτιάξουν διάφορες εφαρμογές. Άφησα απ’ έξω τους καθαρά μουσικούς και αντικειμενικούς δείκτες που δείχνουν το κλειδί, την κλίμακα, το τέμπο, το μέτρο και το αν πρόκειται για ζωντανή ηχογράφηση ή όχι).
Χορευτικότητα: Η χορευτικότητα περιγράφει πόσο κατάλληλο είναι ένα κομμάτι για χορό, βασιζόμενο σε έναν συνδυασμό μουσικών στοιχείων που περιλαμβάνουν το τέμπο, τη σταθερότητα του ρυθμού, τη δύναμη του beat και τη συνολική ομαλότητα (regularity).
Ενέργεια: Mια μέτρηση της έντασης και της «δράσης» που κρύβεται στο κομμάτι. Συνήθως, τα κομμάτια με υψηλή ενέργεια γίνονται αντιληπτά ως γρήγορα, δυνατά και θορυβώδη. Για παράδειγμα, το death metal έχει υψηλή ενέργεια, ενώ ένα πρελούδιο του Μπαχ έχει χαμηλή ενέργεια. Τα χαρακτηριστικά που συμβάλλουν στην ενέργεια περιλαμβάνουν το δυναμικό εύρος, την αντίληψη του θορύβου, το ηχόχρωμα, την αναλογία εκρηκτικότητας (onset rate) και τη γενική εντροπία.
Ηχηρότητα: Ο μέσος όρος θορύβου όλης της διάρκειας του κομματιού μετρημένος σε Ντεσιμπέλ. Η ηχηρότητα είναι το πρωτεύον χαρακτηριστικό του ήχου που συνδέεται ψυχολογικά με τον όγκο και τη φυσική του δύναμη. Οι τιμές εδώ είναι συνήθως από -60dB έως 0. Όσο πιο κοντά στο 0 τόσο μεγαλύτερη η ηχηρότητα.
Θετικότητα: Δείκτης που ανιχνεύει τη θετικότητα σε ένα κομμάτι. Κομμάτια με υψηλό δείκτη γίνονται αντιληπτά ως πιο χαρούμενα, ευφορικά κλπ, ενώ κομμάτια με χαμηλό δείκτη ακούγονται ως πιο στενάχωρα, καταπιεσμένα, θυμωμένα.
Ομιλητικότητα: Η ομιλητικότητα ανιχνεύει την παρουσία λέξεων-λόγου σε ένα ηχητικό κομμάτι. Ένα πλήρως ομιλητικό ηχητικό μπορεί να είναι ένα podcast ή η απαγγελία ποίησης και βαθμολογείται με τιμές κοντά στο 1.0. Τιμές πάνω από 0.66 περιγράφουν κομμάτια που πιθανότατα αποτελούνται εξ ολοκλήρου από λόγο. Τιμές μεταξύ 0.33 και 0.66 περιγράφουν κομμάτια που μπορεί να περιέχουν και μουσική και λόγο, είτε σε ενότητες είτε επικαλυμμένα, όπως η ραπ μουσική. Τιμές κάτω από 0.33 πιθανότατα αντιπροσωπεύουν μόνο μουσική και άλλα μη ομιλητικά ηχητικά.
Ακουστικότητα (δική μου ερμηνεία λόγω έλλειψης επεξήγησης και μετά από ΠΟΛΛΕΣ δοκιμές): H αίσθηση της φυσικότητας της πηγής του ήχου σε σχέση με το αν προέρχεται από μουσικά όργανα ή ηλεκτρικώς ενισχυμένα όργανα ή αν πρόκειται για ηλεκτρονικούς ήχους. Η λέξη κλειδί είναι η αίσθηση και όχι η πραγματικότητα η οποία πιθανόν δεν μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή από την ανάλυση του ήχου. Για παράδειγμα ένα 100% ηλεκτρονικό κομμάτι που μιμείται, έστω και χλιαρά, φυσικούς ήχους και όργανα, μπορεί να έχει ανάλογο, υψηλό, δείκτη ακουστικότητας με ένα σόλο βιολιού ή ένα δημοτικό τραγούδι.
Ορχηστρικότητα: O δείκτης για το εάν ένα κομμάτι δεν περιέχει φωνητικά. Οι ήχοι τύπου "οοο" και "ααα" θεωρούνται ως ορχηστρικοί σε αυτό το πλαίσιο. Τα κομμάτια ραπ ή ομιλητικού λόγου θεωρούνται σαφώς "φωνητικά". Όσο πιο κοντά είναι η τιμή της ορχηστρικότητας στο 1.0, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα το κομμάτι να μην περιέχει φωνητικό περιεχόμενο. Τιμές πάνω από 0.5 θα πρέπει να αντιπροσωπεύουν ορχηστρικά κομμάτια, αλλά αυτό θα γίνεται πιο σίγουρο καθώς η τιμή πλησιάζει το 1.0.
Αυτοί οι επτά δείκτες θα χρησιμοποιούνται ανά περίπτωση για να περιγράψουν το κάθε άλμπουμ.
Μαζί τους o δικός μου υποκειμενικός δείκτης ~qd value. Ο δείκτης αυτός θα έχει τιμές από 0.1 έως 1 και θα δείχνει πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η ακρόαση του συγκεκριμένου άλμπουμ.
Στην παρουσίαση θα περιλαμβάνονται βέβαια και τα είδη της μουσικής με τα οποία συνδέεται ο κάθε καλλιτέχνης σύμφωνα με το Spotify. Δεν είμαι 100% σίγουρος και δεν βρήκα σχετικές πληροφορίες αλλά εκ του αποτελέσματος θεωρώ ότι τα είδη που αποδίδονται σε κάθε καλλιτέχνη είναι ένας συνδυασμός από αυτά που έχει καταχωρήσει ο ίδιος ή η εταιρεία του και κάποια που αυτόματα του αποδίδει το Spotify.
Ήδη έχω γράψει πολλά αλλά ας προσθέσω πως θα χρειαζόταν να γραφτεί ένα μικρό βιβλίο για να αναλυθεί ως ένα βαθμό η σημασία και ο αντίκτυπος που έχουν όλοι αυτοί οι μικροπαράμετροι σε σχέση με την ακρίβειά τους (που είναι πολύ μακριά από το τέλειο) και το πως διαμορφώνουν νέα, αόρατα και τεχνικά στερεότυπα, εκπαιδεύοντας μουσικά ολόκληρες γενιές ανθρώπων.
Οδηγίες χρήσεως, μέρος Β΄
Υπάρχει μια δημοφιλής ρήση που λέει ότι η μουσική θα πρέπει να παρουσιάζεται σκέτη, χωρίς πολλές λεπτομέρειες και κυρίως χωρίς να δίνεται έμφαση στο παρουσιαστικό του καλλιτέχνη. Είναι σωστό αυτό το σκεπτικό αλλά εδώ θα πάμε ανάποδα. Κάθε άλμπουμ συνοδεύεται από φωτογραφίες των καλλιτεχνών. Στις περισσότερες περιπτώσεις από φετινές τους φωτογραφήσεις που έγιναν στα πλαίσια συνεντεύξεων για τις οποίες θα μπορείτε να διαβάσετε.
Όσο πιο περίεργη μοιάζει η μουσική τόσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει να μάθει κανείς από που προέρχεται, πως μοιάζει αυτός που την έφτιαξε, πως επιλέγει να αυτο-παρουσιάζεται σε μια ήδη υπερφορτωμένη δημόσια σφαίρα, και κυρίως, πως και τι σκέφτεται. Για μένα τουλάχιστον κάπως έτσι λειτουργεί το πράγμα. Ακόμα και τίποτα να μην βρείτε ενδιαφέρον τουλάχιστον θα βρείτε πολλές πηγές και μέσα που συνεχίζουν να ασχολούνται με μουσική
Οδηγίες χρήσεως, μέρος Γ΄
Η λίστα αποτελείται από 19 άλμπουμ χωρίς ταξινόμηση. Στο τέλος θα βρείτε και μια συνολική playlist που δημιούργησε ο Kim με τις δικές μου οδηγίες
Η λίστα
Laurel Halo - Atlas
Είδος: art pop, electra, experimental pop, gauze pop, hauntology, mandible, outsider house, hypnagogic pop, british electroacoustic, experimental ambient, modern electroacoustic, spectra
Ακουστικότητα: 0.873
Θετικότητα: 0.082
~qd value: 0.8
Ο ακραία χαμηλός δείκτης θετικότητας είναι παραπλανητικός. Η Laurel Halo, μαζί με μια σπουδαία παρέα μουσικών, έχει φτιάξει ένα πανέμορφο, μελαγχολικό πολυστρωματικό κολλάζ ήχων το οποίο απαιτεί προσπάθεια για να αποκρυπτογραφηθεί στο σύνολό του.
lucid dreams of laurel halo / συνέντευξη και φωτογράφηση στο Borsch Magazine _2023 [link]
Tim Hecker - No Highs
Eίδος: ambient, art pop, canadian experimental, compositional ambient, drone, intelligent dance music, warm drone
Ακουστικότητα: 0.748
Ορχηστρικότητα: 0.896
~qd value: 0.7
Είναι αξιοθαύμαστη η πορεία του Tim Hecker στο πέρασμα των χρόνων. Χαρακτηριστική περίπτωση καλλιτέχνη που όσο μεγαλώνει γίνεται καλύτερος. Δύσκολα να το πει κανείς αυτό για πολλούς απ’ όσους άγγιξαν μεγάλες κορυφές στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής.
Tim Hecker Helped Popularize Ambient Music. He’s (Sort of) Sorry / συνέντευξη και φωτογράφηση στους Νew York Times _2023 [link]
Nídia - 95 MINDJERES
Είδος: batida, electra, fluxwork, multidisciplinary
Χορευτικότητα: 0.745
Ενέργεια: 0.672
Ηχηρότητα: -10.06 dB
~qd value: 0.5
Το label της Principe με επίκεντρο τη Λισαβώνα βγάζει το ένα διαμαντάκι μετά το άλλο και αυτό εδώ το άλμπουμ, για τα δικά μου αυτιά, είναι το καλύτερο άλμπουμ dance ηλεκτρονικής μουσικής της χρονιάς. Η διαδρομή είναι η εξής: Κάπο Βέρντε, Γουινέα-Μπισάου, πορτογαλική αποικιοκρατία, κίνημα PAIGC, γυναικεία αντίσταση, Λισαβόνα.
Sense of Place: Riding the changing tides of Lisbon's dance music scene / συνέντευξη στο NPR Radio _2023 [link]
Headache - The Head Hurts but the Heart Knows the Truth
Είδος: - (make some noise right now for the voices in your head)
Eνέργεια: 0.621
~qd value: 0.3
Αυτός που απεικονίζεται στη φωτογραφία και ο δημιουργός αυτού του concept άλμπουμ είναι ο Vegyn. Αν δεν γνωρίζετε καλά αγγλικά προσπεράστε το γιατί θα χάσετε το 70% της ουσίας του. Αν γνωρίζετε, αυτό είναι το μοναδικό άλμπουμ της λίστας για το οποίο το #kouragio προτρέπει σε υποχρεωτική ακρόαση. Η φωνή είναι δημιούργημα ΑΙ και υπάρχει μια πιθανότητα και οι στίχοι να είναι κατασκευασμένοι από κάποιο μοντέλο ΑΙ που ίσως έχει εκπαιδευτεί από τη δουλειά του Ευθύμη Φιλίππου ή κάποιου φίλου του τελοσπάντων -του Bob Ross ας πούμε. Love is the only thought and pain is the only feeling. Το πιο ανθρώπινο άλμπουμ της λίστας.
NOTHING'S EASY / Συνέντευξη και φωτογράφηση για το Kaleidoskope Magazine _2022 [link]
Kelela - Raven
Είδος: afrofuturism, alternative r&b, escape room, experimental r&b
Θετικότητα: 0.253
Ενέργεια: 0.436
~qd value: 0.1
Εδώ τα νούμερα δεν έχουν μεγάλη σημασία γιατί αυτό είναι το πιο προσβάσιμο άλμπουμ της λίστας και αυτό που -όσοι ασχολείστε- θα το δείτε σε πολλές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Η 39χρονη Κelela είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνιδας. Απ’ την αρχή της καριέρας της (το 2013) εκφράζεται σταθερά με ένα r&b λεξιλόγιο και θεματολογία γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις και τη γυναικεία ταυτότητα, ταυτόχρονα όμως επιλέγει να συνεργάζεται με παραγωγούς που κινούνται πολύ κοντά στο χώρο της χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής και έτσι έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα εντελώς διακριτό ήχο. Το Raven είναι ένα κατάμαυρο κοράκι που κρύβει άπειρη δουλειά και πολύ δυνατή μνήμη.
Raven Reborn / συνέντευξη και φωτογράφηση στο Clash Magazine _2023 [link]
How the R&B Innovator Kelela Unlocked a New Level / συνέντευξη και φωτογράφηση στους New York Times _2023 [link]
Actress - LXXXVIII
Είδος: deconstructed club, fluxwork, future garage, hauntology, intelligent dance music, microhouse, outsider house, wonky
Χορευτικότητα: 0.585
~qd value: 0.6
Mε δεδομένο ότι το Spotify με θεωρεί στους top 0.5% ακροατές του Actress για το 2023 και το ότι οι κριτικές αυτού του άλμπουμ δεν ήταν και αποθεωτικές, σίγουρα δεν είμαι ο κατάλληλος να μιλήσω για το LXXXVIII (88 στα λατινικά), γιατί απλά ανήκω στην περίπτωση του groupie. O Αctress είναι μια ξεχωριστή και όχι εύκολα κατηγοριοποιήσιμη περίπτωση μουσικού. Αυτό που τον ξεχωρίζει, στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, είναι ο παραμορφωμένος τρόπος που εκφράζεται συναισθηματικά και το ενδιαφέρον του στη συμβιωτική σχέση ανθρώπων και μηχανών. Το συναίσθημα μπορεί να βιώνεται στο παρόν αλλά η πηγή του, εξ’ ορισμού, βρίσκεται στο παρελθόν. Ο Αctress καταφέρνει να δημιουργεί συναισθήματα απ’ το μέλλον, κι όχι από ένα οποιοδήποτε μέλλον. Απ΄ αυτό το μέλλον που δημιουργεί ο ίδιος σταδιακά με κάθε νέα του κυκλοφορία. Το λες και τριπάρισμα.
CREATIVITY ‘TIL INFINITY: WHY ACTRESS WILL NEVER STOP MAKING MUSIC / συνέντευξη και φωτογράφηση για το Mixmag _2023 [link]
Moritz von Oswald - Silencio
Eίδη: dub techno, microhouse, techno
Aκουστικότητα: 0.940
Ορχηστρικότητα: 0.900
Χορευτικότητα: 0.552
~qd value: 0.7
O Moritz von Oswald είναι ένας θρύλος της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, όποιος θέλει μπορεί να ψάξει. Στις σπάνιες συνεντεύξεις του μιλά για το πως βλέπει τον μουσικό εξοπλισμό του ως μέλη της οικογένειάς του που χρειάζεται ξεχωριστή φροντίδα και στοργή και το πόσο ευχαριστιέται να κάθεται με τις ώρες να ακούει μια επαναλαμβανόμενη μουσική λούπα προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει τα κρυμμένα ηχητικά χαρακτηριστικά της. Στο Silencio παρουσιάζει στα «παιδιά» του μια 16μελη χορωδία φέρνοντάς της στα όρια της για τη δική του προσωπική και οικογενειακή ευχαρίστηση. Στη, σπάνια, συνέντευξη που ακολουθεί αναφέρει πως συχνά όταν γράφει μουσική τη φαντάζεται ως το soundtrack μιας φαντασιακής ταινίας. Όταν ρωτήθηκε τι είδους ταινία φανταζόταν όταν ετοίμαζε το Silencio απάντησε: «it’s very very secret». Πιθανότατα το πιο υποτιμημένο άλμπουμ της χρονιάς.
RA Exchange 690 Moritz von Oswald / συνέντευξη στο Resident Advisor _2023 [link]
Christina Vantzou, John Also Bennett - Κλίμα (Klima)
Είδος: compositional ambient, drone, electra, experimental ambient,spectra
Θετικότητα: 0.140
Ηχηρότητα: -26.58 dB
~qd value: 0.6
Η Christina Vantzou κατάγεται από την Ελλάδα με ρίζες στην Ήπειρο, όμως ο ελληνικός τίτλος του άλμπουμ λειτουργεί παραπλανητικά αφού η μουσική απευθύνεται στο διεθνές ακροατήριο. Όσοι καταφέρουν να τον αποκρυπτογραφήσουν θα καταλάβουν την πρόθεση πίσω απ’ αυτή τη συνεργασία και το Κλίμα που ονειρεύτηκαν ότι μπορεί να υπάρξει κάπου. Απ’ τις ομορφότερες κυκλοφορίες της χρονιάς.
constructing imaginary spaces with christina vantzou and john also bennett / συνέντευξη στο objects and sounds _2023 [link]
Eartheater - Powders
Eίδη: art pop, deconstructed club, electra, escape room, spectra
Eνέργεια: 0.649
Ομιλητικότητα: 0.079 (!)
~qd value: 0.2
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες η Eartheater δεν επιλέγει να εκφράζεται μόνο μέσα από τη μουσική της. Δηλώνω χρόνιος fan αν και τα προηγούμενα album της δεν με κρατούσαν εύκολα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος τους. Αυτό εδώ είναι σίγουρα ό,τι πιο «εύκολο» έχει κυκλοφορήσει και εξίσου σίγουρα όχι και το πιο ενδιαφέρον (αυτό είναι το Irisiri του 2018). Είναι όμως ένα πολύ συνεκτικό άκουσμα και σε αντίθεση με το Trinity του 2019 όπου και τότε προσπάθησε να παρουσιάσει μια πιο down to earth προσέγγιση, φέτος το πέτυχε πολύ καλύτερα. Αν έλειπε κι αυτή η καλή αλλά αταίριαστη διασκευή του Chop Suey των System Of a Down…
The Metamorphosis of Eartheater / συνέντευξη και φωτογράφηση στο Crack Magazine _2023 [link]
High Priestess: Eartheater Interviewed / συνέντευξη και φωτογράφηση στο Clash Magazine _2023 [link]
Eartheater: Keep the powder dry / συνέντευξη και φωτογράφηση στο indie mag _2023 [link]
Steve Lehman, Orchestre National De Jazz - Ex Machina
Eίδη: avant-garde jazz, contemporary jazz, free jazz, experimental big band, french jazz
Ακουστικότητα: 0.436
~qd value: 0.8
Η σύγχρονη jazz είναι ένα είδος που δυσκολεύομαι πολύ να παρακολουθήσω κυρίως γιατί δεν έχω την αντοχή να ψάχνω ανάμεσα σε κυκλοφορίες που σε μεγάλο βαθμό με αφήνουν εντελώς αδιάφορο την ίδια στιγμή που σκαλίζοντας το παρελθόν βρίσκεις το ένα διαμαντάκι μετά το άλλο. Εδώ έχουμε μια από τις εξαιρέσεις. Τον σαξοφωνίστα Steve Lehman τον ανακάλυψα πριν από μερικά χρόνια μέσα από το εκρηκτικό project των Sélébéyone όπου συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με Σενεγαλέζους ράπερ. Το αποτέλεσμα είναι δύσκολο να το φανταστείτε αν δεν το ακούσετε. Τώρα κυκλοφορεί το Ex Machina σε μια σπάνια για τα δεδομένα της εποχής συνεργασία με μια πολυμελή ορχήστρα και συγκεκριμένα την Εθνική Ορχήστρα Jazz της Γαλλίας (μαντέψτε ποιος πλήρωσε). Aν ο τίτλος του άλμπουμ δεν χτυπάει αμέσως καμπανάκι, ας πούμε πως εδώ έχουμε εκτεταμένη χρήση ΑΙ σε ένα καθαρά free jazz αυτοσχεδιαστικό εγχείρημα. Εκτός από τους μουσικούς δηλαδή, αυτοσχεδιάζει και αλληλοεπιδρά σε πραγματικό χρόνο μαζί τους και ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης. Αξίζει το ψάξιμο, ακόμα περισσότερο όμως αξίζει το αποτέλεσμα.
ARCUS PLUVIUS: A CONVERSATION WITH STEVE LEHMAN ON BIG BANDS, ARTIFICIAL INTELLIGENCE, AND ‘EX MACHINA’ / συνέντευξη στο postgenre _2023 [link]
Mondays with Morgan: Steve Lehman / συνέντευξη στο London Jazz News [link]
Natural Wonder Beauty Concept - s/t
Eίδη: experimental electronic, spectra, ambient house, float house, fluxwork, outsider house
~qd value:0.3
To Natural Wonder Beauty Concept είναι μια δουλειά του Dj Python και της Αna Roxanne. Δύο φοβερά ταλαντούχοι νέοι καλλιτέχνες (φαινομενικά πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους) συναντιούνται στη Νέα Υόρκη, αναπτύσσουν μια φιλία ακούγοντας μουσική κάνοντας βόλτες με το αυτοκίνητο τη νύχτα, και καταλήγουν να δημιουργούν ένα άλμπουμ γεμάτο με διαφορετικές ιδέες. Σε ένα ιδανικό κόσμο αυτό θα ήταν το άλμπουμ της χρονιάς.
‘Natural Wonder Beauty Concept’ is intentionally formless and placeless / συνέντευξη στο documentjournal _2023 [link]
Ana Roxanne and DJ Python Make Night Music for Day People / συνέντευξη στο Them _2023 [link]
The Dreamy World of Natural Wonder Beauty Concept / συνέντευξη στο Office Magazine _2023 [link]
Kassel Jaeger - Shifted in Dreams
Θετικότητα: 0.080
~qd value: 0.8
Ο Kassel Jaeger ή αλλιώς François J. Bonnet αυτή τη στιγμή είναι ένας απ’ τους σημαντικούς ανθρώπους στην ευρωπαϊκή ακαδημαϊκή ηλεκτροακουστική - πειραματική σκηνή ως διευθυντής του γαλλικού ινστιτούτου INA-GRM το οποίο ιδρύθηκε στα μέσα του 20ου αιώνα από τον Pierre Schaeffer και σε μεγάλο βαθμό έχει διαμορφώσει όλη τη σχετική ευρωπαϊκή σκηνή. Μ’ αυτή του τη δουλειά βρίσκεται περιπλανώμενος σε ένα ονειρικό, δηλαδή απόκοσμο, τοπίο το οποίο βλέπει το φως αλλά κινείται κυρίως στις σκιές. Η εικόνα στο εξώφυλλο μου φαίνεται τόσο πολύ ταιριαστή με τον ήχο που αποφάσισα να βάλω μόνο αυτή.
The Music to Come, François J. Bonnet [link]
INA GRM: The Past, Present and Future of Experimental Music [link]
ANOHNI - My Back Was A Bridge For You To Cross
~qd value: 0.3
H Anohni ή αλλιώς Αnthony είναι με διαφορά η πιο γνωστή και established καλλιτέχνιδα της λίστας. Τρανς γυναίκα με μια πολύ μεγάλη διαδρομή που ξεκίνησε στις αρχές των 00’s πολύ πριν είτε η λέξη «τρανς» είτε το παρουσιαστικό μιας τρανς γυναίκας μπορούσε να περάσει έτσι απλά είτε στα μαζικά ΜΜΕ ή και στα πιο εναλλακτικά (μην ξεχνιόμαστε, μιλάμε για εποχές τότε έπαιζαν μεγάλο ρόλο). Ο τίτλος και το εξώφυλλο του άλμπουμ λένε και τη μισή ιστορία του. Στο εξώφυλλο μια φωτογραφία της τρανς ακτιβίστριας των 70’s Marsha P Johnson, απ’ την οποία η Αntony δανείστηκε το όνομα για την μπάντα με την οποία συστήθηκε στο κοινό και με την οποία κυκλοφορεί και το συγκεκριμένου άλμπουμ. Τους Antony and the Johnsons. Η άλλη μισή ιστορία αυτού του άλμπουμ είναι ο soul ήχος των 70’s, ενδεχομένως της πιο συναρπαστικής μουσικής δεκαετίας του 20ου αιώνα, γύρω απ’ τον οποίο έχει χτιστεί αυτό το άλμπουμ. Άλλη μια απρόσμενη έκπληξη της χρονιάς.
Anohni Isn’t Afraid of the Darkness / συνέντευξη και φωτογράφηση στους New York Times (free) [link]
Anohni on anger, empathy and trans rights: ‘The UK is one of the most misogynist countries in the world / συνέντευξη στον Guardian [link]
Sam Goku - The Things We See When We Look Closer
Είδη: -
Θετικότητα: 0.414
Ενέργεια: 0.592
~qd value: 0.4
Για κάποιο λόγο ο Sam Goku δεν έχει ταυτοποιηθεί μουσικά στο Spotify, αν ήταν όμως σίγουρα στα είδη θα βλέπαμε τη λέξη Techno. Κινέζος μεγαλωμένος στο Βερολίνο, μικρός σε ηλικία, προέρχεται από την καθαρά dance σκηνή της Γερμανίας. Την καταγωγή του τη δείχνει ξεκάθαρα στη μουσική του και την παντρεύει με μια μεγάλη αγάπη για τη φύση. Καθόλου συνηθισμένα πράγματα για το σύμπαν της χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής. Υπέροχο άλμπουμ από την αρχή ως το τέλος.
Truancy Volume 303: Sam Goku / συνέντευξη στο Truants _2023 [link]
Nicey Blues - Exit Simulation
Eίδη: -
Ακουστικότητα: 0.799
Ομιλητικότητα: 0.046
~qd value:0.7
Εδώ έχουμε το ντεμπούτο της Nicey Blues μιας πολύ νεαρής κοπέλας που μεγάλωσε σε ένα αυστηρό θρησκευτικό περιβάλλον στο οποίο απαγορευόταν η ακρόαση μουσικής και οι πρώτες της μουσικές εμπειρίες προέρχονται από εκκλησιαστικές χορωδίες. Αργή υπνωτική θολή ατμόσφαιρα, αιθέρια φωνητικά, κάπως χαοτικό άκουσμα στο σύνολό του, απ΄ αυτά που μεγαλώνουν μέσα σου όσο περνά ο χρόνος.
Niecy Blues – “Exit Simulation” / review [link]
Colleen - Le jour et la nuit du réel
Eίδη: art pop, electra, experimental pop, folktronica, spectra
Oρχηστρικότητα: 0.900
~qd value: 0.5
Ένα διαμάντι από μια φοβερή καλλιτέχνιδα με πολύ πλούσιο παρελθόν. Επτά μουσικές ιδέες οι οποίες έχουν επεξεργαστεί με διαφορετικούς τρόπους από τον ίδιο εξοπλισμό και το αποτέλεσμα είναι 21 κομμάτια και μια ώρα καθηλωτικής μουσικής. Η φωτογραφία παραπάνω δείχνει περισσότερα απ’ όσα νομίζετε. Για επεξηγήσεις διαβάστε παρακάτω.
Colleen’s Cécile Schott / συνέντευξη στο off shelf _2023 [link]
Bendik Giske - s/t
Eίδη: experimental electronic, post-minimalism
Θετικότητα: 0.649
~qd value: 0.9
Μου είναι άγνωστο με ποιο τρόπο το Spotify ανακαλύπτει τόσο μεγάλη «θετικότητα» σ’ αυτό το άλμπουμ που κάθε άλλο παρά θετικά συναισθήματα δημιουργεί. Μάλλον παρερμηνεύει τον διονυσιακό μινιμαλισμό που χαρακτηρίζει κι αυτό και τα προηγούμενα δύο άλμπουμ του Bendik Giske. Νορβηγός σαξοφωνίστας, ζει και οργιάζει στο Βερολίνο, τον παρακολουθώ από την αρχή της προσωπικής του διαδρομής και κατά τη γνώμη μου πρόκειται για ένα από τους πιο παραγνωρισμένους μουσικούς των τελευταίων χρόνων. Αυτό που καταλαβαίνω σίγουρα είναι το γιατί επέλεξε να δώσει το όνομά του στον τρίτο δίσκο του. Εδώ είναι που βρίσκει πραγματικά τον εαυτό του με την βοήθεια της Beatrice Dillon η οποία ανέλαβε την παραγωγή, αφαίρεσε κάθε περιττό βοήθημα και επέτρεψε στον Giske να φτάσει στα μουσικά και σωματικά όριά του.
'When Music Bares All' In Conversation with Bendik Giske / συνέντευξη στο Αeyde [link]
Bendik Giske is embracing flow states / συνέντευξη και φωτογράφηση στο Crack Magazine _2023 [link]
Liv.e - Girl In The Half Pearl
Eίδη: alternative r&b, experimental hip hop, hypnagogic pop
Θετικότητα: 0.496
Ακουστικότητα: 0.183
Χορευτικότητα: 0.516
Ενέργεια: 0.638
Ηχηρότητα: -8.946 dB
Ομιλητικότητα: 0.093
Ορχηστρικότητα: 0.244
~qd value: 0.6
Βάζω επίτηδες εδώ όλους τους μέσους όρους του άλμπουμ απλά για να φανεί το πόσο πολύ μπορούν να το περιορίσουν. Η Liv.e (Λιβ) έχει φτιάξει το πιο παραισθησιογόνο r&b άλμπουμ της χρονιάς κι αυτό είναι αδύνατο - ακόμα τουλάχιστον- να αποτυπωθεί σε αριθμούς. Πάρτε μια μεγάλη ανάσα και βουτήξτε, αν αντέχετε.
In letting go of anger, Liv.e is choosing herself / συνέντευξη στο The Line Of Best Fit _2023 [link]
Lucy Railton - Corner Dancer
Είδη: british electroacoustic, electra, experimental ambient, modern electroacoustic, spectra
Eνέργεια: 0.030
~qd value: 1.0
Για το τέλος άφησα το θηρίο της Lucy Railton. Το ότι η ενέργεια που βρίσκει το Spotify είναι κοντά στο μηδέν είναι κάπως αστείο αφού ο ήχος εδώ είναι έτοιμος να κατασπαράξει ό,τι βρεθεί δίπλα του. Σίγουρα το πιο δύσκολο άκουσμα της λίστας. Μουσική ειδικών συνθηκών που δημιουργήθηκε για να ακούγεται ζωντανά ή με όσο το δυνατόν καλύτερα ηχεία, σε μεγάλους χώρους. Είναι απ’ αυτά τα πολύ εύκολα παρεξηγήσιμα άλμπουμ που απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό απ’ το οποίο κάποιοι θα αποφύγουν να παραδεχθούν ότι τους αρέσει μη τυχόν και τους κατηγορήσει κανείς για υπερβάλλων κουλτουριαρισμό. Στην πραγματικότητα αυτοί οι ήχοι είναι ένα παράξενο δώρο που σου κάνει η μουσική μόνο αν ασχοληθείς πολύ καιρό μαζί της. Δυστυχώς δεν γίνεται διαφορετικά.
Tone Glow 109: Lucy Railton / συνέντευξη στο Tone Glow _2023 [link]
Η λίστα
Laurel Halo - Atlas [0.8]
Tim Hecker - No Highs [0.7]
Nídia - 95 MINDJERES [0.5]
Headache - The Head Hurts but the Heart Knows the Truth [0.3]
Kelela - Raven [0.1]
Actress - LXXXVIII [0.6]
Moritz Von Oswald - Silencio [0.7]
Christina Vantzou, John Also Bennett - Κλίμα (Klima) [0.6]
Eartheater - Powders [0.2]
Steve Lehman, Orchestre National De Jazz - Ex Machina [0.8]
Natural Wonder Beauty Concept - Natural Wonder Beauty Concept [0.3]
Kassel Jaeger - Shifted in Dreams [0.8]
ANOHNI - My Back Was A Bridge For You To Cross [0.3]
Sam Goku - The Things We See When We Look Closer [0.4]
Niecy Blues - Exit Simulation [0.7]
Colleen - Le jour et la nuit du réel [0.5]
Bendik Giske - Bendik Giske [0.9]
Liv.e - Girl In The Half Pearl [0.6]
Lucy Railton - Corner Dancer [1.0]
χχ
#kouragio