22 / Για τη μεγάλη παράσταση και τα χταπόδια
ξανά εκτός προγράμματος
Καλή εβδομάδα,
ακολουθεί ένα κωλοδάχτυλο με κέφια, η τουλάχιστον αυτό αυτό που κατάλαβε ένα περιορισμένων ικανοτήτων σύστημα τεχνητής νοημοσύνης όταν του ζήτησα να κατασκευάσει μια τέτοια εικόνα. Χρειάστηκε περίπου 170 δευτερόλεπτα για να το κάνει. Περισσότερες λεπτομέρειες σε κάποια επόμενη έκδοση του #kouragio.
Τhe plot thickens
Κριστίν Λαγκάρντ, πληθωρισμός, ομόλογα, spread, επενδυτική βαθμίδα, Ελλάδα-Τουρκία, Ελλάδα σκέτο, Τουρκία σκέτο, εκλογές, πρόωρες εκλογές, βενζίνη, ρεύμα, λογαριασμοί, πληθωρισμός, ακριβό χρήμα, φθηνό χρήμα, χρέος, έλλειμα, σιτάρι, πράσινη μετάβαση, κόκκινος τρόπος ζωής, βιοτικό επίπεδο, Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία, Ουκρανία, Ιράν, Ιαπωνία, δημοκρατία, δημοσκοπήσεις, αυταρχισμός, όχι δημοσκοπήσεις, Δεκαπενταύγουστος, Σπιρτόκουτο, Κυνόδοντας, Μαγνητικά Πεδία, φώτα, κάμερες, πάμε.
Τι σημαίνουν οι αποφάσεις της ΕΚΤ και οι δηλώσεις της Κρ. Λαγκάρντ [link]
Show
OG Kush απ' την Prada της
Στρίβω μπάφο ιδρωμένος στο κρεβάτι της~ ~ ~
Πετάει τα Gucci, είμαστε Σαντορίνη γαμιόμαστε στο jacuzzi
Μου γυρνάει το μπάφο και ‘γω την φωνάζω Σούζη~ ~ ~
Φωνάζει το όνομά μου όταν τελειώνει
Ανοίγει τα πόδια την ρουφάω σαν σκόνη
Κατεβάζει αργά το παντελόνι
Μου τραβάει την ζώνη
Παίζω στα ηχεία με κοιτά στην οθόνη
Αν εξαιρέσουμε το κάπως αδιάφορο video, το νέο κομμάτι του συμπαθητικού Hawk δεν διαφέρει και πολύ από οποιοδήποτε άλλο trap κομμάτι που γράφεται για να παιχτεί στα club του φετινού καλοκαιριού.
Επιδεικτικός πλούτος, ναρκωτικά, και πολύ όμορφες γυναίκες είναι εδώ, και το μόνο που λείπει για να ολοκληρώσει το στερεότυπο που θα ικανοποιήσει τη σύγχρονη μάνα-raver θα ήταν ένα όπλο και μια υπόνοια βίας.
Αν υπάρχει κάτι πολύ ενδιαφέρον σε αυτό το είδος μουσικής (ή πιο σωστά, διασκέδασης) πρόκειται για το γεγονός ότι απευθύνεται (ή πιο σωστά, βρίσκει ανταπόκριση) κατά κύριο λόγο σε πολύ μικρές ηλικίες.
Σε κάποιους αυτό ακούγεται τρομακτικό, και πράγματι είναι.
Το μόνο χειρότερο απ’ το να ακούνε τέτοια ξενέρωτα πράγματα τα παιδιά σας είναι να τ’ ακούνε και τα εγγόνια σας.
Γιατί πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις εκτός από ξενέρωτο το γεγονός ότι σε ένα τέτοιο ειδυλλιακό σκηνικό εκείνος έχει στο μυαλό του τη Σούζη και η άλλη φαντασιώνεται ότι γαμάει την εικόνα του και όχι τον ίδιο;
Βρείτε τα ρε παιδιά, μόνοι σας είστε (εκτός κι αν αυτό είναι το πρόβλημα τελικά).
~ ~ ~
Ακόμα κι αν αυτό που στάθηκε ως πραγματική αφορμή για να γραφτούν τα προηγούμενα ήταν απλά η δυνατότητα να δώσω την ευκαιρία σε κάποιους να μάθουν για τη Σούζη του 1999 και να τη συγκρίνουν με οτιδήποτε σαν τη Celine του 2022, ο πραγματικός λόγος είναι άλλος και λέγεται Stranger Things.
H σειρά του Netflix η οποία σύμφωνα με τις μετρήσεις της Nielsen είναι με διαφορά η πιο δημοφιλής σε κοινά κάτω των 24 χρόνων. Σε γενικές γραμμές δεν θα είναι και κάποιο τεράστιο λάθος να πει κανείς πως το mainstream κοινό που το 2022 ασχολείται με την trap μουσική, όταν γυρίσει σπίτι του δεν ψάχνει στο dark web για όπλα ή ναρκωτικά, αλλά βλέπει αυτή τη σειρά φαντασίας.
Πως πρέπει να εξηγηθεί λοιπόν ότι αυτό το ίδιο κοινό που θαμπώνεται από τους διάφορους Hawk και Τravis Scott στέλνει στα τσαρτς των ΗΠΑ και της Ελλάδας πχ, υπέροχα τραγούδια όπως το Running Up That Hill της Kate Bush που κυκλοφόρησε πριν από 37 χρόνια και συνόδευσε μια σκηνή της τελευταίας σεζόν του Stranger Things;
Πολλές ερμηνείες θα μπορούσε να δώσει κανείς αλλά το βέβαιο είναι πως κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε ποτέ αν το τραγούδι της Kate Bush συνόδευε κάποιο ηθικοπλαστικό ντοκιμαντέρ ή μια σειρά στην τηλεόραση η οποία θα προσπαθούσε να εξηγήσει σε εφήβους και νέους ενήλικες που ανακαλύπτουν την προσωπικότητά τους και τον κόσμο γύρω τους ότι ο τρόπος που το κάνουν αυτό είναι λάθος.
the playlist
(θα περάσουμε τέλεια)
Για τα χταπόδια
Δεν ξέρω σε ποιο κόσμο ζείτε εσείς, αλλά ο κόσμος του #kouragio τις τελευταίες μέρες κινείται σε ρυθμούς χταποδιών, με αφορμή ένα άρθρο που επιχειρηματολογεί υπέρ της ιδέας να σταματήσουμε να τρώμε χταπόδια επειδή πρόκειται για πλάσματα ανώτερης ευφυΐας και αντίληψης.
Με εντυπωσιάζουν φοβερά τα χταπόδια, δεν συμφωνώ με τέτοιες προσεγγίσεις, αλλά δεν είμαι εγώ το θέμα.
Στην πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια το ζήτημα της κατανάλωσης και της διαχείρισης των χταποδιών έρχεται συχνά πυκνά στην επικαιρότητα. Πρόσφατη έρευνα του London School Of Economics που βασίστηκε σε περισσότερες από 300 επιστημονικές μελέτες έδειξε πως ασπόνδυλα είδη όπως τα χταπόδια τα καβούρια και οι αστακοί έχουν κεντρικό νευρικό σύστημα, συναίσθηση του περιβάλλοντός τους, αισθάνονται πόνο, άγχος κλπ και έτσι πρέπει να ενταχθούν σε ειδικό καθεστώς προστασίας.
Αυτή η έρευνα αποτέλεσε τον κορμό για ένα νόμο που ψηφίστηκε πριν από ένα μήνα στη Μεγάλη Βρετανία και εντάσσει τα είδη αυτά σε καθεστώς προστασίας με κύριο χαρακτηριστικό ότι απαγορεύεται να καταναλώνονται ζωντανά.
Μια εταιρεία στην Ισπανία που εδώ και χρόνια προσπαθεί να γίνει η πρώτη διεθνώς που θα ξεκινήσει «καλλιέργειες» χταποδιών, έχει γίνει αφορμή για μεγάλες αντιδράσεις τόσο γιατί είναι κοινή επιστημονική πεποίθηση πως τέτοιου είδους συνθήκες ζωής συνιστούν βασανισμό για είδη όπως τα χταπόδια, και επίσης γιατί τα χταπόδια είναι σαρκοφάγα και έτσι η ανάγκη για τροφή θα προκαλέσει κίνδυνο για άλλα είδη τα οποία θα χρειαστεί να υπεραλιευτούν.
Όσο αυτονόητο μπορεί να ακούγεται (σε κάποιους έστω) ότι ο άνθρωπος σκοτώνει για να τραφεί, άλλο τόσο αυτονόητο θα έπρεπε να είναι ότι ο τρόπος που συμβαίνει αυτό στις μέρες μας σε πάρα πάρα πάρα πολλές περιπτώσεις είναι βαθιά ανήθικος, πρέπει να αλλάξει και σίγουρα όχι να επεκταθεί.
Αυτά δεν έχουν καμιά αξία βέβαια για όσους πιστεύουν ότι ο άνθρωπος είναι το κέντρο ενός σύμπαντος που υπάρχει για να τον υπηρετεί.
Αυτοί στην καλύτερη περίπτωση θα διαμορφώνουν τον κόσμο τους επηρεασμένοι από βαθιά αφύσικα ντοκιμαντέρ όπως το «My Octopus Teacher», το οποίο κέρδισε το σχετικό Όσκαρ του 2021 υπάρχει στο Netflix και περιγράφει τη ζωή ενός ανθρώπου που αποφάσισε να επισκέπτεται κάθε μέρα ένα χταπόδι στο φυσικό του περιβάλλον.
Γιατί τελικά αυτός που επιλέγει να βασανίσει ένα ζώο για να το φάει και αυτός που δεν τρώει ένα ζώο γιατί νομίζει πως του μοιάζει έχουν περισσότερα κοινά απ΄ ότι νομίζουν.
Tέσσερις ημέρες
Ένα εργασιακό πείραμα, όχι το πρώτο αλλά το μεγαλύτερο, ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα στη Βρετανία: Για τους επόμενους έξι μήνες, πάνω από 3.300 εργαζόμενοι σε 70 εταιρείες της χώρας θα δουλεύουν 4 ημέρες κάθε εβδομάδα (32 ώρες) χωρίς περικοπή των αποδοχών τους. Το «πείραμα» βασίζεται στο μοντέλο 100-80-100: 100% του μισθού για το 80% των ωρών εργασίας, με αντάλλαγμα τη δέσμευση ότι η παραγωγικότητα θα παραμείνει στο 100%.
Eπανάληψη
Σε περίπτωση που δεν καταλάβατε γιατί σήμερα ξεκινήσαμε με ένα κωλοδάχτυλο (έστω και ευδιάθετο) ας δοκιμάσουμε με μια άλλη διατύπωση. Σε 80 χρόνια λίγοι από εσάς που διαβάζετε αυτό το newsletter θα είστε ζωντανοί. Τα παιδιά και τα εγγόνια σας όμως θα θυμούνται με νοσταλγία τις στιγμές που σας έβλεπαν να εντυπωσιάζεστε όταν βλέπατε το πως μια σκέψη σας μπορούσε να μετατραπεί απλά σε μια εικόνα. Πόσο παλιακό θα μοιάζει σε μερικά χρόνια το συναίσθημα δέους με το οποίο αντιμετωπίζεις μια εικόνα που δεν δημιούργησε κανείς(;), όμως τελικά απεικονίζει μια πραγματικότητα στην οποία υπάρχει «μια μαύρη τρύπα στο στυλ του Ολλανδού μοντερνιστή ζωγράφου Πιτ Μοντριάν»;
Boffins
Ένα από τα ωραία των τελευταίων ημερών: Το βρετανικό περιοδικό The Fence ζήτησε από 6 νομπελίστες επιστήμονες, 2 φυσικούς, 2 χημικούς και 2 οικονομολόγους να απαντήσουν σε μερικές κοινές ερωτήσεις, με πρώτη και κύρια το αν υπάρχει κάτι στο επιστημονικό τους πεδίο το οποίο ποτέ δεν μπόρεσαν να καταλάβουν πλήρως. Όλοι είχαν κάτι σημαντικό να πουν αλλά οι πιο ενδιαφέρουσες απαντήσεις δόθηκαν από τους δύο οικονομολόγους. Ο ένας μίλησε για την αδυναμία του να κατανοήσει πολλές πτυχές της αγοράς εργασίας φέρνοντας σαν παράδειγμα τους λόγους για τους οποίους κάποιος επιλέγει να συνεχίζει να εργάζεται στην τρέχουσα δουλειά του και όχι να ψάξει κάτι διαφορετικό. Ο άλλος αναφέρθηκε στο πως η μακροοικονομία μοιάζει πάρα πολύ με την κβαντομηχανική αλλάζοντας συνεχώς μορφές και δυσκολεύει την οποιαδήποτε πρόβλεψη που στηρίζεται στους μέσους όρους.
Οι υπόλοιπες ερωτήσεις είχαν εξίσου αν όχι μεγαλύτερο ενδιαφέρον και έτσι λοιπόν όσοι διαβάσετε το θέμα θα μπορέσετε να μάθετε αν οι επιστήμονες ξέρουν να κάνουν μια διαίρεση σε χαρτί, ποια είναι η αγαπημένη τους μυρωδιά, αν στέλνουν σημειώσεις με e-mail στον εαυτό τους και αμέσως μετά τρέχουν να δουν το νέο μέιλ που τους ήρθε ξεχνώντας ότι είναι το δικό τους, και άλλα διάφορα.
Nobel Prize-winning physicist Richard Feynman once said ‘If you think you understand quantum mechanics, you don’t understand quantum mechanics.’ As people who’ve never professed to understand quantum mechanics, The Fence find this statement quite presumptuous, but decided we’d ask some of the world’s biggest boffins how much they do or don’t know about their jobs, life and everything else besides. [link]
Μια εικόνα
2 λινκς για μετανάστες ζωντανούς, νεκρούς, νόμιμους και παράνομους
Ειδικός εισηγητής ΟΗΕ: De facto πολιτική τα push backs στην Ελλάδα [link]
Μητσοτάκης: Λύση στο δημογραφικό η ένταξη των νόμιμων μεταναστών [links]
(συνεχίζεται)
μπάλα
Κάποιες ριζικές αλλαγές σε κανονισμούς του ποδοσφαίρου που πρότειναν παράγοντες της Ολλανδίας έγιναν αφορμή για κάποιες οργισμένες αντιδράσεις αλλά και για μια μεγάλη συζήτηση για το παρόν και το μέλλον του ποδοσφαίρου .
Οι νέοι εξωφρενικοί κανόνες ποδοσφαίρου που θα εφαρμοστούν στην Ολλανδία [link]
Η αναφορά γίνεται απλά για να δηλώσουμε υπεύθυνα ως #kouragio πως στηρίζουμε αυτές τις αλλαγές και ψηφίζουμε και με τα δύο χέρια ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ.
Επιδόρπιο
Αυτά για σήμερα,
#kouragio