29.1
Το σημερινό #kouragio θα μπορούσε απλά να ξεκινήσει και να τελειώσει με μια σύντομη αναφορά σε μια ταινία που θα κυκλοφορήσει στις 24 Φεβρουαρίου με τίτλο «Cocaine Bear» (ναι, πρόκειται για ταινία με θέμα μια αρκούδα που πήρε κοκαΐνη).
Δεν θα το κάνουμε αυτό φυσικά. Θα θέσουμε ως ερώτημα το ποιος θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ταινίας όταν μεταφραστεί στα ελληνικά και το #kouragio θα συνεχιστεί κανονικά, γιατί εκτός των άλλων η εβδομάδα που πέρασε ήταν πλούσια σε ειδήσεις.
Θα πρέπει να να τονιστεί όμως, πως ο σημερινός υπότίτλος του newsletter δεν έχει καμία σχέση με την αρκούδα που βρήκε και έφαγε μια μεγάλη ποσότητα κοκαΐνης. Άλλωστε δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν το συμπαθές και μεγαλόσωμο θηλαστικό έψαξε καταφύγιο στα ναρκωτικά για να ξεπεράσει τη στεναχωρία του, αν και εδώ που τα λέμε, το να πέφτεις με τα μούτρα στο φαΐ (όπως και στην κοκαΐνη) δεν είναι και το καλύτερο δείγμα ψυχικής υγείας.
Για να μην υπάρξει η παραμικρή παρεξήγηση, να διευκρινίσουμε πως οι αρκούδες γενικά δεν κάνουν χρήση ναρκωτικών ενώ παράλληλα η εύρεση έτοιμης τροφής στα δάση δεν είναι κάτι συνηθισμένο για άγρια ζώα. Απλά η συγκεκριμένη έτυχε να βρει μπροστά της μια μεγάλη ποσότητα κοκαΐνης και την έφαγε.
Ο υπότιτλος λοιπόν του σημερινού #kouragio έχει να κάνει με την μόνιμη στεναχωρία (την κατάθλιψη), τους σχετικούς ψυχολόγους, τους γιατρούς και τα χάπια τους. Προφανώς και δεν θα κάναμε τόσο μεγάλο θέμα για μια αρκούδα που κατανάλωσε κοκαΐνη και η ζωή της έγινε ταινία.
29.2
Ειδήσεις
Σ’ αυτό το κομμάτι κανονικά θα έπρεπε να διαβάζετε για την περίπτωση του 16χρονου Ρομά ο οποίος έκλεψε από ένα βενζινά και κατέληξε με μια σφαίρα στο κεφάλι από τους αστυνομικούς που τον κυνήγησαν. Για την ευκολία της κριτικής και της άποψης που αποτυπώνεται (και) με την παραπάνω εικόνα και τον προφανέστατο ρατσισμό που (δεν) κρύβεται πίσω από όλο το περιστατικό.
Το κομμάτι αυτό σβήστηκε.
29.2.1
Σ΄ αυτό το κομμάτι κανονικά θα έπρεπε να διαβάζετε για τις αρκετές εξελίξεις γύρω από το θέμα των υποκλοπών που υπήρξαν αυτή την εβδομάδα. Για όσα δεν έγιναν εντός Κοινοβουλίου, για την ενδιαφέρουσα κίνηση του Νίκου Ανδρουλάκη να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με το επιχείρημα πως η επίκληση του απορρήτου από το Ελληνικό Κράτος του στερεί το (αναγνωρισμένο) δικαίωμα να έχει πρόσβαση σε ένδικα μέσα τα οποία τον αφορούν. Για το εκτενές ρεπορτάζ από τους New York Times απ’ το οποίο βγήκε μια σημαντική είδηση και παράλληλα αποτυπώνει την πραγματικά μεγάλη εικόνα των σύγχρονων παρακολουθήσεων που σ’ αυτή τη φάση βρίσκει στο επίκεντρο τόσο την Ελλάδα όσο και την Κύπρο (κατά προτίμηση το original στα αγγλικά εδώ, σύντομες και όχι πλήρεις μεταφράσεις στα ελληνικά εδώ και εδώ).
Το κομμάτι αυτό σβήστηκε.
29.2.2
Όλα τα παραπάνω σβήστηκαν και το #kouragio καθυστέρησε να κυκλοφορήσει μια μέρα για να παρακολουθήσουμε λίγο περισσότερο την περίπτωση της Εύας Καϊλή. Αναφερθήκαμε σχετικά στο 27.2, μαζί με εσάς είναι τακτική αναγνώστρια του #kouragio και το θέμα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Σε αυτή τη χρονική στιγμή, όχι τόσο για την ίδια, αφού λίγα είναι γνωστά για το τι πραγματικά έχει συμβεί πέρα από τις πολύ ισχυρές ενδείξεις για χρηματισμό που μέχρι και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές αποτυπώνονται στο γεγονός ότι βρίσκεται προσωρινά κρατούμενη από τις Βελγικές αρχές.
Το ενδιαφέρον τώρα βρίσκεται περισσότερο στη Βελγική «ΔΙΚΕΟΣΗΝΙ» και στις Βελγικές «Υποκλοπές».
H δικεοσήνι μαζί με τις αστυνομικές αρχές ερευνούσαν για μήνες μια αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου χρησιμοποιώντας και τη μέθοδο των ««επισυνδέσεων» και όταν έκριναν σκόπιμο πραγματοποίησαν μια μεγάλη επιχείρηση που οδήγησε σε πέντε προσαγωγές. Η σκοπιμότητα της επιχείρησης μεταξύ άλλων έχει να κάνει και με την επ’ αυτοφώρω σύλληψη της Εύας Καϊλή που είναι και ο μόνος τρόπος να αρθεί άμεσα η βουλευτική ασυλία της. Δηλαδή και ήξεραν τι έκαναν και τι ήθελαν να πετύχουν οι αρχές του Βελγίου.
Δεν θα διαβάσετε εδώ πως το Βέλγιο είναι μια προηγμένη χώρα στην οποία όλα γίνονται τέλεια αντίθετα με τη δική μας χώρα που κυριαρχεί η διαφθορά και οι παρασκηνιακές διεργασίες.
Σίγουρα όμως δεν θα διαβάσετε και κωμικοτραγικές περιγραφές για παράνομες παρακολουθήσεις, για αλληλοκατηγορίες μεταξύ των διάφορων Ευρωομάδων, για δημοσιεύματα γεμάτα υπονοούμενα χωρίς στοιχεία, για ενδείξεις εξωθεσμικών παρεμβάσεων, για παράνομες συλλήψεις ή προσαγωγές, για προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης με σκοπό να πιέσει τη δικαιοσύνη προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση.
Όπως γράψαμε και νωρίτερα τα κομμάτια αυτά σβήστηκαν.
29.3
FIFA World Cup Qatar 2022™
Οι ημιτελικοί των κλισέ είναι εδώ. Το Μαρόκο είναι η Ελλάδα του 2004, η Γαλλία είναι οι σύγχρονοι Galacticos, η Αργεντινή είναι η κλασική μέτρια μαχητική ομάδα που βασίζεται σε ένα και μόνο σούπερ-σταρ, η Κροατία είναι οι έμπειροι γερόλυκοι που θα σε δαγκώσουν αν δεν τους σεβαστείς και είναι ικανοί για όλα. Πολύ δίκαιη τετράδα. Στο Αργεντινή-Κροατία, θα χυθεί αίμα με αβέβαιο το αποτέλεσμα. Η Γαλλία ήταν μέχρι τώρα η ομάδα που έδειχνε πως δεν υπήρχε τρόπος να την κερδίσεις. Φαίνεται τελικά πως ένας είναι ο τρόπος και τον ξέρει μόνο το Μαρόκο. Το #kouragio συμπαθεί αρκετά και τις 4 ομάδες αλλά θέλει να παρακολουθήσει τη μαγική ιστορία που έχει τον Μessi νικητή και θα έρθει μόνο με ένα μικρό θαύμα. Ίδωμεν.
29.4
Για τις μανούλες και τις ντοματούλες*
Με το φαινόμενο trap ασχοληθήκαμε στο 22, θα επανέλθουμε όμως για λίγο μετά το «δράμα» που εξελίχθηκε τις τελευταίες μέρες στην αγαπημένη μας πόλη, την Ιεράπετρα.
Η επιλογή του συγκροτήματος των Kings για τη συναυλία φωταγώγησης του Χριστουγεννιάτικου δέντρου της πόλης έφερε αρκετά αρνητικά σχόλια, ευτυχώς όχι ρατσιστικά όπως εκείνη τη φορά που είχε έρθει η Ελένη Φουρέιρα. Η αποχώρηση της νεανικής χορωδίας του Δήμου από την εκδήλωση συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο το είδος αυτών των (ηθικολογικών) αντιδράσεων και παράλληλα οι πανηγυρισμοί εκ μέρους της δημοτικής αρχής για τον πολύ κόσμο που βρέθηκε στο κέντρο της πόλης δείχνει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη διοίκηση του Δήμου σε σχέση με την όποια κριτική δέχεται.
Τι μένει μετά από όλο αυτό; Πέρα απ’ το προσβλητικό σχόλιο εκ μέρους του συγκροτήματος για την «αντιπολίτευση», τίποτα απολύτως. Η πόλη συνεχίζει στους γνωστούς φυσιολογικούς ρυθμούς της κάνοντας αυτό που ξέρει πολύ καλά. Να παράγει παιδιά και ντομάτες.
29.4.1
Π**τσες
Γυρνάμε πίσω στο 1984. Τη χρονιά που ο Prince κυκλοφόρησε το Purple Rain, ένα απ’ τα πιο εμπορικά άλμπουμ εκείνης της χρονιάς και ίσως το καλύτερο δικό του, στο οποίο υπήρχε ένα τραγούδι με τίτλο “Darling Nikki”.
Σ’ αυτό μιλούσε για μια φίλη του τη Nikki την οποία γνώρισε βλέποντάς την να αυνανίζεται σε ένα ξενοδοχείο και κατέληξαν σε μια σύντομη σχέση η οποία περιείχε σεξ με πολλές «συσκευές» τις οποίες είχε η Nikki και έμαθε στον Prince πως να τις χρησιμοποιεί, αφού πρώτα τον ρώτησε ευγενικά αν συμφωνεί με αυτό.
Δεν ήταν το πρώτο τραγούδι που περιείχε προκλητικούς στίχους που έφερναν πολλές αντιδράσεις, αλλά ήταν αυτό που οδήγησε στο γνωστό αυτοκόλλητο που έμπαινε πάνω στα CD για να προειδοποιεί τους γονείς για το ακατάλληλο περιεχόμενο της μουσικής.
Η συνέχεια αρκετά γνωστή. Το αυτοκόλλητο από μόνο του έγινε σύμβολο για τη μουσική που «πρέπει» κάθε νέος να ακούει και από ένα σημείο και μετά οι δισκογραφικές εταιρείες έψαχναν τρόπους να πείθουν κάποιους από τους καλλιτέχνες τους να είναι κάπως πιο αιχμηροί γιατί τα CD χωρίς το αυτοκολλητάκι πουλούσαν λιγότερο.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.
29.5
Το trailer μιας ταινίας
και η ιστορία [link]
29.6
Για την στεναχωρία και τα χάπια
Η στεναχωρία είναι μια λέξη που έμαθα πρόσφατα και δύο πρόσφατες κυκλοφορίες στο Netflix είναι η αφορμή για όσα ακολουθήσουν.
H πιο πρόσφατη ασχολείται με το φαινόμενο και τις συνέπειες από την υπερσυνταγογράφηση και τη μακρόχρονη χρήση ηρεμιστικών χαπιών (βενζοδιαζεπινών), με πιο σύνηθες το Xanax. Ο τίτλος είναι «Τake your pills:Xanax». Η προσέγγιση του ντοκιμαντέρ είναι σύγχρονη και ενδιαφέρουσα αλλά δεν θα ασχοληθούμε περισσότερο. Συνεχίστε την ανάγνωση, δείτε το, και τα υπόλοιπα με το γιατρό σας (ή τον επόμενο γιατρό σας).
To επόμενο ντοκιμαντέρ έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Μια, ας την πούμε πειραματική, κινηματογραφική προσπάθεια από ένα γνωστό και επιτυχημένο ηθοποιό, τον Jonas Hill, ο οποίος θέλησε να αναδείξει το έργο και τη μέθοδο του ψυχιάτρου-ψυχοθεραπευτή του, Phil Stutz, προσπαθώντας να αντιστρέψει τους ρόλους μιας τυπικής συνεδρίας.
Το αποτέλεσμα που αποτυπώνεται σε 96 λεπτά μάλλον θα είναι αρκετά χρήσιμο σε όσους δεν έχουν επαφή με το αντικείμενο, αλλά νομίζω πως είναι πολύ πιο χρήσιμο για αυτούς που ήδη ασχολούνται με το σπορ. Η συγκεκριμένη «μέθοδος» η οποία έχει κυκλοφορήσει και σε βιβλίο μεταφρασμένο και στα ελληνικά, δεν έχει τόση σημασία. Υπάρχουν άλλωστε πάρα πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις στην ψυχοθεραπεία και σε καμία περίπτωση αυτό το ντοκιμαντέρ δεν λειτουργεί ως διαφήμιση μιας μαγικής λύσης ούτε ως κάποιος οδηγός αυτοβοήθειας. Αυτό που συμβαίνει είναι μάλλον το αντίθετο και εδώ αρχίζει η υπόθεση να αποκτά ενδιαφέρον.
Στο #kouragio αγαπάμε, εκτιμούμε ιδιαίτερα, και έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν στην μεγάλη προσωπικότητα του σκηνοθέτη Werner Herzog. Ένα καλλιτέχνη ο οποίος επανειλημμένα έχει μιλήσει εναντίον κάθε μορφής ψυχοθεραπείας χαρακτηρίζοντάς αυτό το σύγχρονο φαινόμενο ως μια από τις μεγάλες πληγές που αφήνει στην ανθρωπότητα ο 20ος αιώνας.
Σε γενικές γραμμές η αντίληψή του είναι πως οι ψυχαναλυτικές και ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις έχουν στόχο να «φωτίσουν» κάθε γωνιά του εσωτερικού μας κόσμου και λειτουργούν όπως ένας τεράστιος προβολέας μέσα σε ένα διαμέρισμα. Το μετατρέπουν σε μη κατοικήσιμο. Μια γωνιά με σκοτάδι, ησυχία και ιδιωτικότητα είναι πάντα απαραίτητη. Η ανάγκη για απόλυτο φως δεν είναι ανθρώπινη ανάγκη και είναι επιζήμια στις διαπροσωπικές σχέσεις, λέει ο Herzog.
Aυτά που λέει ο Herzog για την φύση της ψυχοθεραπείας δεν έχουν καμιά σπουδαία αξία γιατί δεν γνωρίζει ακριβώς για ποιο πράγμα μιλάει, ο τρόπος όμως που αντιλαμβάνεται το σκοτάδι, την ιδιωτικότητα και τις ανθρώπινες σχέσεις έχει ενδιαφέρον.
Παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ Stutz στο Netflix στο οποίο, αντίθετα με ότι πιστεύει ο Herzog, τοποθετείται στο επίκεντρο η κίνηση γύρω από τον πόνο, την αβεβαιότητα, και την συνεχή προσπάθεια που απαιτεί η κάθε μέρα, βασικά συστατικά ενός σκοταδιού που κυριαρχεί και στις δικές του ταινίες, το μόνο ερώτημα που δημιουργείται είναι τι θα συνέβαινε αν επιχειρούσε να το σκηνοθετήσει ο ίδιος.
29.7
Επιδόρπιο
μετά τις τρεις τα μεσάνυχτα περπατάς μόνος
κι όλα τ' αστεία ξεχνάς όταν ανοίγει αυτός ο δρόμος
σκέφτεσαι πως κάποιος απόψε μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή σου
ή από τα πόδια ως την κορφή να σιχαθείς την ψυχή σου
κόβοντας βόλτες πάνω κάτω στην κεντρική λεωφόρο
πληρώνοντας με μοναξιά έναν παράξενο φόρο
γιατί υπάρχει ένας κόσμος που δεν καταλαβαίνει
πώς καταντά μια επιθυμία που μένει κρυμμένη
στην ουσία μισούν τον εαυτό τους κι αυτά που κάνουν
αυτά που μέσα τους ποθούν και τα καταδικάζουν
από παιδί αναρωτιόμουν ποιος έχει τη δύναμη
αυτός που χτυπάει ή αυτός που πονάει
βαθιά μέσα τους θα γελούν αν πεθάνεις
γιατί μισούν αυτό που είσαι κι αυτό που κάνεις
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για το σημερινό. 30 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ των Stereo Nova η επετειακή επανέκδοσή του με φρέσκο και πολύ αισθητό remastering είναι μια πολύ καλή αφορμή για να μάθουν κι αυτοί που δεν ξέρουν μια απ’ τις καλύτερες στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας.
Αυτά για σήμερα, τα υπόλοιπα καθημερινά 13:00 με 15:00 στο Ράδιο Λασίθι
#kouragio