Δεν είναι παράλογο ούτε και ανεξήγητο είναι όμως ανησυχητικό. Η Ελλάδα μετατρέπεται ξανά σε μια χώρα αποκομμένη από το διεθνές περιβάλλον και αυτό, όπως συμβαίνει πάντα, θα έχει συνέπειες. Το έντονο προεκλογικό κλίμα που επικρατεί με αφορμή τα συνέδρια των τριών μεγαλύτερων κομμάτων βάζει στην άκρη τα μεγάλα προβλήματα και φέρνει στο προσκήνιο την (ανακουφιστική για κάποιους) πελατειακή διαχείριση της πραγματικότητας. Μια ματιά στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις δίνει όλες τις απαντήσεις.
Την ίδια στιγμή που χώρες όπως η Ιταλία και η Γερμανία προετοιμάζονται για ένα δύσκολο καλοκαίρι και σχεδιάζουν τρόπους εξοικονόμησης ενέργειας, έχοντας ως δεδομένο πως ο πόλεμος θα συνεχιστεί, στην Ελλάδα η δημόσια συζήτηση εξαντλείται στο πως και πόσο θα χρηματοδοτήσει η κυβέρνηση την κατανάλωση.
Το παράδειγμα της Ιταλίας δεν είναι τυχαίο. Πρόκειται για μια χώρα εντός ΕΕ που έχει τις ίδιες και πολλές φορές μεγαλύτερες τιμές οικιακού ρεύματος από την Ελλάδα. Και προφανώς, λόγω κλίματος, μια χώρα με τεράστιες καταναλώσεις το καλοκαίρι όπως και εμείς. Εκεί λοιπόν με ευθύνη του πρωθυπουργού Mario Draghi, πέρα από τις απαραίτητες παροχές που δίνονται, θέμα δημόσιας συζήτησης αποτελεί το πως θα γίνει εξοικονόμηση ρεύματος το φετινό καλοκαίρι και τον επόμενο χειμώνα, κάτι που ήδη έφερε μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση.
Πρακτικά τα κλιματιστικά σε όλα τα δημόσια κτίρια θα δουλεύουν σε χαμηλότερους ρυθμούς.
Σημαίνει μήπως αυτό πως η ιταλική κυβέρνηση δεν έχει υποχρεώσεις ή πως το πρόβλημα μετακυλίεται σταδιακά στους πολίτες;
Προφανώς και η απάντηση είναι όχι, αλλά το σημαντικότερο ίσως είναι πως αν το ενεργειακό πρόβλημα ενταθεί, οι γείτονες δεν θα πέσουν ξαφνικά απ’ τα σύννεφα και θα τρέχουν πέρα δώθε πανικόβλητοι, κάνοντας το ένα λάθος πίσω απ’ το άλλο, όπως συμβαίνει σε εμάς εδώ με κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα.
Στα ζεστά νερά της Μεσογείου
Σημειώνουμε δύο θετικές εξελίξεις:
Η έλλειψη ενδιαφέροντος από μεγάλες εταιρίες για τις έρευνες υδρογονανθράκων στη δυτική Κρήτη τουλάχιστον διασφαλίζει πως δεν θα γίνει κάτι υπερβολικά βιαστικό και λάθος και δείχνει πόσο δύσκολο είναι ένα τέτοιο εγχείρημα. Η αλλαγή στάσης της κυβέρνησης μπορεί να ήρθε υπό πίεση, αλλά δεν παύει να παραμένει λανθασμένη. Οι εξορύξεις είναι περιττές, ασύμφορες και ενδεχομένως επικίνδυνες. Αν η Ελλάδα και η Ευρώπη αποκοπούν σταδιακά από το ρωσικό φυσικό αέριο γιατί να μη συζητήσει κανείς για ακόμα περισσότερες ΑΠΕ με ένα πιο συγκεντρωτικό και αποδοτικό μοντέλο;
Στα ανατολικά της Κρήτης και γύρω από τη νήσο Χρυσή τα πράγματα είναι κάπως κωμικοτραγικά. Με αφορμή τη νέα προσπάθεια παρεμπόδισης (βλ. καθυστέρησης) της Επιτροπής Παρακολούθησης του Σχεδίου Δράσης για να βρεθεί σήμερα, Παρασκευή, στη Χρυσή, το μόνο που μένει ως συμπέρασμα είναι πως όλη αυτή την κατάσταση κάποιοι την αντιλαμβάνονται μάλλον ως ένα παιχνίδι που πρέπει να κερδίσουν πάση θυσία. Είναι φανερό πλέον πως αν η αντιμετώπιση ήταν διαφορετική τα «προβλήματα» θα είχαν ξεπεραστεί προ πολλού. Σγχωρέστε μου το ύφος, αλλά το θέμα αυτό, με την παρούσα μορφή του τουλάχιστον, έχει εξαντληθεί. Για τους εργαζόμενους που χρησιμοποιούνται ως σάκος του μποξ, θα ακούσουμε άραγε τίποτα;
Taleb
Παραμένουμε για λίγο στα ζεστά νερά της Μεσογείου, μεταφερόμαστε όμως λίγο πιο ανατολικά και συγκεκριμένα στα παράλια της Βυρητού, στο Λίβανο. Την πατρίδα του αγαπημένου, κατά δήλωση Ελληνο-Λεβαντίνου, Nassim Nicholas Taleb. Αν δεν αντιληφθήκατε το πολύ ιδιαίτερο κείμενό του για τον πόλεμο της Ρωσίας και την μετάφραση που κάναμε στο #kouragio, μην το χάσετε. Το κείμενο αυτό διαβάστηκε πολύ.
Στην παραπάνω εικόνα βλέπετε μια αποτύπωση του πρώτου ολοκληρωμένου σχεδίου μιας πλωτής 100% αυτόνομης πόλης η οποία πρόκειται να κατασκευαστεί δίπλα στην πόλη Μπουσάν της Ν. Κορέας από την εταιρία Oceanix με τη συνδρομή του του ΟΗΕ. Η πόλη αυτή θα μπορεί να φιλοξενεί αρχικά 12.000 ανθρώπους, θα μπορεί να επεκταθεί μέχρι τις 100.000, και ο σκοπός της είναι να αποτελέσει πρότυπο και απόδειξη πως ο σχεδιασμός για μια πλήρως αυτόνομη πλωτή πόλη χωρίς πλημμυρικά φαινόμενα και ικανή να προσαρμόζεται στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, είναι εφικτός.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ το 90% των μεγαλύτερων αστικών κέντρων του πλανήτη, από τη Νέα Υόρκη ως και το Ναϊρόμπι, θα έχει επιπτώσεις από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών.
Η κατασκευή του αρχικού σχεδίου θα χρειαστεί δύο χρόνια και η πόλη υπολογίζεται πως θα έχει ολοκληρωθεί λίγο μετά το 2025.
Για περισσότερα εδώ.
La Rosalía
Aυτή είναι η Rosalía. Σπούδασε μουσική στη Βαρκελώνη, με το ενδιαφέρον της στραμμένο στην Ισπανική παράδοση και η διπλωματική της εργασία ήταν ένα άλμπουμ που έκανε παγκόσμια αίσθηση το 2018, αναδεικνύοντας τον μουσικό πλούτο της Ισπανίας και κυρίως το φλαμένγκο μέσα από εντελώς σύγχρονες συνθέσεις και παράλληλα αποσπώντας (δικαίως) φοβερά θετικές κριτικές. Η εκτόξευσή της ήταν άμεση και παράλληλη με το νέο ισπανόφωνο latin-reggeaton κύμα, συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου και πλέον πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα ποπ φαινόμενα διεθνώς. Ακόμα κι αν το όνομά της δεν σας λέει τίποτα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχετε ακούσει (θέλοντας και μη) τραγούδια της τα τελευταία χρόνια. Πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησε το ΜΟΤΟΜΑΜΙ, ένα άλμπουμ που είναι πάρα πολύ καλό, αλλά δεν θα μιλήσουμε τώρα για αυτό. Το πιο ενδιαφέρον άλλωστε με την περίπτωση της Rosalia δεν είναι απλά οι δημιουργίες της αλλά όσα κρύβονται από πίσω, και πως αυτά εκφράζονται ευρύτερα μέσα από την παρουσία της.
Μέσα από 110 τραγούδια και 7 ώρες κάθε είδους μουσικής, από John Coltrane, μέχρι Kate Bush, κι από το Papi Chulo μέχρι το theme του Super Mario, και βέβαια διάσπαρτο το νέο της άλμπουμ, η Rosalia με μια playlist δίνει μόνη της όλες τις εξηγήσεις. Ακούτε στο Spotify.
Η ελευθερία στο metaverse
Το Πάλο Άλτο είναι μια πόλη με πληθυσμό 68,572 κατοίκων στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα από τα βασικά κέντρα που αποτελούν τη Silicon Valley την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή η οποία είναι το επίκεντρο των εταιρών υψηλής τεχνολογίας του πλανήτη. Στο Πάλτο Άλτο εδρεύουν εταιρείες όπως η Tesla, η Hewlett-Packard, η Palantir, η Skype ενώ εκεί βρίσκονται τα ερευνητικά κέντρα εταιρειών όπως η Ford και της πολεμικής βιομηχανίας Lockheed Martin. Από το Πάλο Άλτο ξεκίνησαν η Google, η Apple, το Facebook και το Pinterest.
Η ιστορία αυτής της μικρής πόλης ξεκινά πριν από μόλις 136 χρόνια όταν ο πολύ πλούσιος γερουσιαστής Λέλαντ Στάνφορντ, στη θέση ενός αγροκτήματος, ιδρύει στη μνήμη του γιου του που πέθανε από τυφοειδή πυρετό σε ηλικία 15 χρονών το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, το οποίο θεωρείται πλέον ένα από τα κορυφαία του πλανήτη.
Σε αυτό το Πανεπιστήμιο, στις 19 Απριλίου, απέναντι σε προνομιούχους φοιτητές που θα στελεχώσουν ή και θα ηγηθούν σε εταιρίες υψηλής τεχνολογίας τις επόμενες δεκαετίες, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, έδωσε μια ομιλία που είχε ενδιαφέρον. Θέμα της η παραπληροφόρηση και η χειραγώγηση της πληροφορίας στα κοινωνικά δίκτυα, η ελευθερία του λόγου και η λογοδοσία αν και όταν και όπου χρειάζεται, και τελικά το πως η πληροφόρηση και οι πληροφορίες επηρεάζουν τις σύγχρονες δημοκρατίες μέσα και από την αλληλεπίδρασή τους με ανελεύθερα καθεστώτα όπως αυτά της Ρωσίας και της Κίνας.
Μετά από δύο χρόνια πανδημίας, ένα πόλεμο σε εξέλιξη, και τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου να επιχειρεί να αγοράσει το πολιτικά πιο επιδραστικό κοινωνικό δίκτυο, το Twitter, πρόκειται για θέματα όχι απλά επίκαιρα αλλά και πολύ μεγάλης σημασίας.
Δεν πρόκειται για μια ακόμη ομιλία, με προκατασκευασμένες σκέψεις, εύκολη ηθικολογία και προτάσεις με «πολιτικές λύσεις» που λύνουν κάθε πρόβλημα. Ο Ομπάμα ήταν φανερά πολύ διαβασμένος.
Μπορεί ο πρόλογος να ήταν μεγάλος όμως απλά θέλω να πω πως αξίζει το χρόνο σας για να την διαβάσετε. [Μedium, στα αγγλικά]
Η ελευθερία στον Τύπο
Το 2021 καταγράφηκαν 41% περισσότερες σοβαρές παραβιάσεις της ελευθερίας του Τύπου σε 25 χώρες μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης σε σχέση με το 2020. Διαβάστε την ετήσια έκθεση που συντάσσουν 15 δημοσιογραφικές οργανώσεις, εδώ.
Πρόταση ευρωπαϊκού νόμου που θα περιορίζει τα περιθώρια για το φαινόμενο «στρατηγικών» αγωγών κατά δημοσιογράφων (SLAPP), με στόχο τη φίμωσή τους από κυβερνήσεις και επιχειρήσεις κατατέθηκε από την Κομισιόν. Διαβάζετε περισσότερα, εδώ.
DSA
Η αλλιώς Digital Services Act. Πρόκειται για άλλη μια θεμελιώδους σημασίας απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον ψηφιακό κόσμο που ανακοινώθηκε στις 23 Απριλίου. Δικαίως η Κομισιόν υπογραμμίζει την σημασία του σύντομου χρόνου που χρειάστηκε ώστε να προκύψει αυτή η συμφωνία. Η αρχική πρόταση κατατέθηκε τον Δεκέμβριο του 2020 και σε λιγότερο από 1,5 χρόνο όλα τα κράτη μέλη μπόρεσαν να καταλήξουν σε μια κοινά αποδεκτή απόφαση.
Πρακτικά η συμφωνία έχει στόχο την προστασία της ψηφιακής ζωής μέσα από ένα σαφές πλαίσιο νομιμότητας και λογοδοσίας σε σχέση με όλες τις διαδικτυακές πλατφόρμες και τα κοινωνικά δίκτυα, αναγνωρίζοντας τις νέες ανάγκες που έχουν προκύψει σε σχέση με την ελευθερία του λόγου, τις ψευδείς ειδήσεις, τις διαδικτυακές απάτες και άλλα πολλά.
Πέρα από το ρυθμιστικό πλαίσιο που προτείνεται, το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι οι ψηφιακές πλατφόρμες, όπως το Facebook ή Google κλπ. υποχρεώνονται να εξηγούν τόσο στις αρμόδιες αρχές όσο και στους καταναλωτές τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι αλγόριθμοί τους έτσι ώστε να γίνεται κατανοητό που, πότε και πως προκύπτουν παραβάσεις ή καταχρήσεις είτε από τις ίδιες είτε από άλλες εταιρείες ή οργανισμούς που τις χρησιμοποιούν.
Δεν θα σταθούμε εδώ σε πολλές λεπτομέρειες τις οποίες μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Τέτοιου είδους αποφάσεις έχουν αφενός διεθνές αντίκτυπο αφετέρου είναι αποφάσεις που μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να λάβει. Κανένα κράτος σε καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας δεν μπορεί να παρεμβαίνει τόσο έντονα στη λειτουργία της αγοράς.
Η DSA όπως και η GDPR που προηγήθηκε δεν είναι ούτε θα γίνουν ποτέ τέλειες συμφωνίες, όμως αφορούν τους πάντες, επηρεάζουν αναλογικά πολύ περισσότερο τη λειτουργία ψηφιακών κολοσσών που λειτουργούν με έδρα τις ΗΠΑ και τελικά δείχνουν το δρόμο για το πως μπορεί να λειτουργήσει η αποκεντρωμένη παγκοσμιοποιημένη αγορά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ειδικά στις ΗΠΑ η προστασία των ατομικών δεδομένων μέσω της GDPR θεωρείται ως πρότυπο προς μίμηση και παίζει ουσιαστικό ρόλο στην δική τους νομολογία των τελευταίων 2-3 ετών. Αυτός είναι ο τομέας στον οποίο μπορεί να πρωταγονιστήσει τις επόμενες δεκαετίες σε παγκόσμιο επίπεδο η Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι ξεκάθαρο πως η ΕΕ το έχει αντιληφθεί και πράττει αναλόγως.
Το κείμενο θα πρέπει να οριστικοποιηθεί σε τεχνικό επίπεδο και να ελεγχθεί από γλωσσομαθείς νομικούς, πριν από την επίσημη έγκρισή του από το Κοινοβούλιο και από το Συμβούλιο. Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτή, θα τεθεί σε ισχύ 20 ημέρες μετά τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ και οι κανόνες θα αρχίσουν να εφαρμόζονται 15 μήνες αργότερα.
Μια εικόνα
Για περισσότερες ελάτε απ’ το Instagram ή κι απ’ το Facebook
λινκς
Ο πόλεμος της Ουκρανίας και η εκκωφαντική σιωπή στην ελληνική δημόσια σφαίρα [link]
Η Ε.Ε. ενεργοποίησε για πρώτη φορά τη διαδικασία αιρεσιμότητας, κατά της Ουγγαρίας [link]
Μια σύντομη βιογραφία των ανθρώπινων περιττωμάτων και της αξίας τους [στα αγγλικά, link]
Ερντογάν: «Ο Οσμάν Καβαλά είναι ο "Σόρος της Τουρκίας"» [link]
Η πανδημία στην Κίνα και η Ταϊβάν, μεγαλύτερη απειλή από την Ουκρανία [λινκ]
Πως το Λονδίνο έγινε η παγκόσμια πρωτεύουσα του «βρώμικου» χρήματος [βίντεο, στα αγγλικά, link]
Εργασία για το Σαββατοκύριακο
Better Call Saul
(no spoilers)
Μετά από δυό χρόνια αναμονής εξαιτίας της πανδημίας αλλά και μιας καρδιακής ανακοπής του πρωταγωνιστή Βob Odenkirk την ώρα των γυρισμάτων, έφτασε η ώρα για την αρχή του τέλους μιας εκ των καλύτερων τηλεοπτικών σειρών των τελευταίων χρόνων.
To Better Call Saul ξεκίνησε ως μια spin off απόπειρα σχεδόν αμέσως μετά το τέλος του εμβληματικού φαινομένου Breaking Bad βασισμένη πάνω στο χαρακτήρα ενός ταλαίπωρου λαμόγιου δικηγόρου με το όνομα Saul Goodman. Η επιλογή του συγκεκριμένου χαρακτήρα από το σύμπαν του Breaking Bad, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, ήταν εξαρχής αξιοπρόσεχτη.
Γιατί εκείνον κι όχι κάποιον άλλο που πιθανότατα θα μπορούσε να περιγράψει μια ιστορία με στοιχεία πιο κοντά σ’ αυτά που έκαναν το Breaking Bad τόσο πολύ εθιστικό και επιτυχημένο;
Η απάντηση σ’ αυτό και σε άλλα παρόμοια ερωτήματα, δόθηκε πολύ νωρίς. Ο Vince Gilligan ήξερε πολύ καλά τι ήθελε να κάνει κι αυτό δεν ήταν μια επανάληψη της επιτυχίας αλλά μια εμβάθυνση πάνω σε ένα βασικό αλλά όχι και πρωταγωνιστικό άξονα του Breaking Bad. Και αυτό μέσω του μοναδικού χαρακτήρα της σειράς ο οποίος είχε τον άχαρο ρόλο να γεφυρώνει τις παράλληλες πραγματικότητες των υπόλοιπων χαρακτήρων αλλά και να τις γειώνει στην πραγματικότητα. Αυτός ήταν ο Saul Goodman.
Το Breaking Bad είναι μια πασίγνωστη σειρά, και είτε την έχετε ακουστά, είτε όχι, είτε την έχετε δει, είτε όχι, είναι απίθανο να ρωτήσετε το κοντινό σας περιβάλλον και να μην βρεθεί κάποιος που να έχει μια άποψη για το τι πραγματεύεται. Αν το κάνετε λοιπόν θα διαπιστώσετε πως ρωτώντας διαφορετικούς ανθρώπους, θα πάρετε και αρκετά διαφορετικές απαντήσεις για το θέμα αυτής της. Άλλος θα σταθεί στην ιστορία ενός καθηγητή που μετατράπηκε σε μεγαλέμπορο ναρκωτικών, άλλος θα σταθεί στην έντονη δράση και την αποτύπωση του κόσμου των ναρκωτικών, άλλος θα σταθεί στους πολύ πλούσιους δεύτερους ρόλους, άλλος θα δει το πως ένας άνθρωπος μετατρέπεται σε τέρας και καταστρέφει τα πάντα γύρω του έχοντας «τις καλύτερες προθέσεις». Όλες οι αναγνώσεις αυτές, κι όχι μόνο αυτές, φυσικά θα είναι σωστές και εκεί κρύβεται τελικά η συνταγή της επιτυχίας του Breaking Bad αφού κατάφερε να συνδυάζει ένα σωρό διαφορετικά storylines χωρίς να είναι απαραίτητο για τον θεατή να πρέπει να τα καταλάβει όλα για να συνεχίσει.
Στο Better Call Saul τα πράγματα ελαφρώς αντιστρέφονται. Η δράση (αρχικά) υποχωρεί η ανάπτυξη του κεντρικού χαρακτήρα πρωταγωνιστεί πλήρως και τελικά βλέπουμε με κάθε λεπτομέρεια το πως και γιατί ένας άνθρωπος αποτυγχάνει, τις προσπάθειες που κάνει για να σταματήσει την πτώση και το πως τελικά παραιτείται από αυτή την προσπάθεια, αποδεχόμενος(;) ή επανεφευρίσκοντας τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό είναι και το ερώτημα που μένει να απαντηθεί στον 5ο και τελευταίο κύκλο αν και κατά βάθος όλοι όσοι φτάσαμε εκεί γνωρίζουμε την απάντηση.
Πέρα απ’ αυτά κυριαρχεί το ταλέντο του δημιουργού Vince Gilligan και βέβαια όσο η σειρά πλησιάζει προς το τέλος τόσο και το σύμπαν της αρχίζει φυσιολογικά να μοιάζει με αυτό του Breaking Bad.
Η σειρά δεν χάνεται και στην περίπτωση που δεν έχετε δει το Βreaking Bad μάλλον θα είστε τυχεροί αν δείτε πρώτα μια πλευρά όσων προηγήθηκαν. Και οι δύο βρίσκονται στο Netflix.
Τέσσερις συννεφιές
Τέσσερις είσοδοι
Τέσσερις διαφημίσεις
Τέσσερις (α)συμμετρίες
Τέσσερις μήνες #kouragio
Όλες οι φωτογραφίες αυστηρά και ψυχαναγκαστικά από ένα κινητό τηλέφωνο, σε δρόμους από και προς τη δουλειά. Ευχαριστώ όλους όσοι διαβάζετε και λίγο περισσότερο εσάς τους 300 που ασχολείστε. Αν θέλετε μοιραστείτε αυτό το κείμενο ή γραφτείτε αν δεν το έχετε κάνει ήδη.
Αυτά για σήμερα και για επιδόρπιο αυτό εδώ.
Τα υπόλοιπα το Σάββατο στις 10:00 στο Ράδιο Λασίθι 92,3.